Theatre Forever brengt op festival Summer Dance Forever een uiteenlopend palet aan performances en dansstijlen. De Franse hiphoppers van Benthé verbeelden geweld in de hedendaagse samenleving, Bots Kingdom kruipt in het fenomeen ‘robotdans’ en Krumpgroep Hendrickx Ntela laat ITA trillen op zijn grondvesten. En dan is er nog het negentienjarige Indiase wonder Sundar Varma, winnaar van de SDF Theatre Competition 2022.

Vierkoppig gezelschap Benthé, opgericht door choreograaf Théophile Bensusan, laat zijn dansers uitblinken in een groteske bewegingstaal. VOILÁ trapt af met het bühnebeeld van een cirkelvormige lichtbundel met daarin één enkele performer. De jonge man laat zijn armen golven, manouvreert zich door een andere dimensie ver van hier. Drie dansers vergezellen hem. In slow motion bewegen ze zich door en langs elkaar. Hoge sprongen en weide armgebaren worden afgewisseld met aangespannen nekspieren en schreeuwende monden, waaruit geen geluid voortkomt. Denk aan de nieuwsbeelden van extreme voetbalsupporters, zoals de F-Side, de harde kern van Ajax.

Het sounddesign van VOILÁ is opvallend en klinkt als het geroep van een menigte op een markt, een plein, een kruispunt. Wanneer de bühne in stoom wordt gehuld en de dansers zich langzaam naar het publiek toe bewegen, zwelt het geluid aan. Sirenes naderen, stenen worden gegooid, geluidsopnames van Franse gangs uit de banlieues lijken het gezelschap in te sluiten. Of zijn zij het zelf, die een vluchtende meute angst aanjagen?

De eerste helft van de performance is hypnotiserend. Hiphop schiet door alle lijven, ledematen leiden eigen levens; pompen, zwaaien, schuren. Een danser met een lange vlecht beweegt zich steeds lager naar de grond. De choreografie eindigt in fraai gecoördineerde stuiptrekkingen. Toch is het tweede gedeelte van de performance eentonig. Ook al vormen de dansers aan het begin ervan een eenheid, de herhalingen in het bewegingspalet doen de aandacht van het publiek verzwakken. Waar de verbeelding van geweld bij aanvang sterk tot uiting komt, is het gezelschap aan het eind zijn oomph kwijt.

In BOTS door Bots Kingdom laat de Franse choreograaf en danser Blondy Mota-Kisoka zes dansers bewegen als 3D-karakters. In kikkergroene tops draaien ze statig armen, rompen en benen. Dit zijn barbies, elektrische marionettenpoppen. Het tafereel begint met push- en pump-bewegingen, zoals je die ziet tijdens slopende sportschool work-outs. De statische choreografie wordt begeleid door een geluidsontwerp dat klinkt als het jaar 3023; een verre toekomst waarin de wereld wordt bestuurd door systemen waar wij geen invloed op hebben.

Sterk is een beeld waarin de dansers dicht tegen elkaar staan en hun armen naar de lucht reiken. Ze lijken statisch geladen, een computerspel dat vastloopt. De begeleidende muziek, die van een computergame, werkt na enige tijd op de zenuwen. Mooi is het gedeelte waarin de dansers gebruikmaken van verstilling. Hierin lijkt het of ze ieder voor zich aan een grote liefde uitleggen waar het leven écht om draait. De choreografie is er eentje van grote Italiaanse handgebaren.

Zin in een staaltje intense Krump? In Blind van Hendrickx Ntela vormen vijf dansers uit verschillende werelddelen de lelijkheid van de hedendaagse consumptiemaatschappij. Vijf dansers bewegen zich als een pulserend lijf binnen de omtrek van een witte lichtcirkel van anderhalve meter. Hun handen en hoofden steken er telkens onderzoekend uit, kruipen dan weer terug naar binnen.

Op trillende basgeluiden zwaaien ze met hun armen en maken handen om en om een scheppende X-formatie. De energie in de zaal is opzwepend. Vooral tijdens een battle waarbij één danser zich losmaakt van het gezelschap. Achterwaartse flikflakken en koprollen wisselen elkaar af, terwijl het publiek meebrult. Ook het gedeelte waarin iedere danser met links zijn rechterhand vastpakt beklijft. Het lijkt alsof iedere hand een oncontroleerbaar buitenaards wezen betreft. E.T. kan er een puntje aan zuigen.

Een welkome afleiding van alle danscollectieven is de negentienjarige Indiase Sundar Varma. Zijn aanstekelijke solo hult het podium van de Rabozaal in felblauw licht. Wat volgt: een flinke portie Indiase hysterie. Met een lijfje van elastiek – klein van stuk, smalle schouders, dunne benen  – laat Varma zich aanmoedigen. Blootvoets wervelt hij over de planken op uptempo Indiase muziek. Hoge sprongen worden gevolgd door een split en een rechtopstaande kaars; niets is te gek voor deze winnaar van de SDF Theatre Competition 2022. Rest alleen nog de vraag wie de prijs dit jaar in de wacht sleept?

Foto: Sjoerd Derine