Het Miljoenenkasteel is gekraakt. Een klokkenluider heeft een enorme hoeveelheid documenten openbaar gemaakt die een inkijkje geven in het functioneren van het grootste toneelinstituut van ons land. Alle namen en overige privéinformatie zijn vanzelfsprekend onherkenbaar gemaakt.
Dagboekfragment van de Grote Tovenaar
Ik bedoel, ik had nog zoveel plannen. Ik wilde Bowie nog tot leven toveren, uit zijn graf. De oorlog tussen Rusland en Oekraïne beslechten met een moderne dansvoorstelling.
Lief dagboek. Hoe lang voor jij mij uitsluit? Van jouw roomblanke pagina’s? Ik bedoel roomwitte pagina’s?
En dan te bedenken dat ik die diversiteitsagenda er op haar aanraden doorheen heb gepusht. Het zij haar vergeven.
Alles beweegt in cirkels, zei Andreas.
Alsof ik nooit vrouwenstukken deed, luister, ik deed bijna alleen maar vrouwenstukken omdat vrouwen veel interessanter, gelaagder, complexer en interessanter zijn dan het hersenloze testosteron gedreven gesnikkelte dat man heet.
Dood aan het snikkelisme. De verstikkende dominantie van het patriarchaat.
Mis ik de zachte, trillende, boterige vingers van de publieke aandacht? De viriele speld, de hete masculiene ridderorde van de artistieke erkenning? Jazeker. Maar het vrouwelijke duister der anonimiteit geeft me de ruimte om te reflecteren.
Ben ik dankbaar voor mijn job als groenteboer? Jazeker. Geeft me bij nader inzien toch een enorme rust moet ik zeggen. Het besef een schakel in de keten te zijn, niet de keten zelf.
Surreal.
De knokige schoonheid van de geknakte komkommer, de loner onder het gegroente. De pracht van de pinteriaanse sperziebonen die mij terugwerpen naar de beginjaren in de Transformatorhut, waar ik, met het nat achter de oren, de luieruitslag nog op de billen, De dienstlift en Betrayal ensceneerde zoals nooit iemand dat eerder had gedaan, aldus de kenners.
Oraal bevredigd door het besef dat de Zeitgeist je is ontglipt, zoals een geliefde je kan ontglippen, leg je je neer bij je lot.
Het was niet slim om met Willem een rit in de gouden koets te maken op de dag dat het aantal coviddoden zijn piek bereikte. We wilden de mensen een hart onder de riem steken, That’s all.
Het was niet handig om tijdens Keti Koti de inwoners van de Bijlmer oesters toe te werpen. Ik wilde de kloof tussen arm en rijk, wit en zwart beslechten. That’s all.
Het was niet oké om die serveerster in haar billen te knijpen. Maar haar achterwerk deed me denken aan de volle wangen van mijn eerste liefde, de tuinman Gaston Herleau.
Carnaval vieren verkleed als Koning Leopold. Wat was I thinking? Een klap in het gezicht van de nazaten van de slachtoffers van de koloniale geschiedenis. I know. Mijn welgemeende excuses nogmaals, I fucked up. I know.
Maar wie verder kijkt dan zijn woke neus lang is, zal opmerken dat Denzel Washington, Will Smith en Morgan Freeman behoren tot mijn favoriete acteurs. Dat ik mijn koffie altijd zwart drink. Dat ik zelf altijd een tot slaaf gemaakte ben geweest van mijn verlangen om theater te maken en dat ik de vrouw altijd op een voetstuk heb geplaatst.
Ze wil nu iets met Rouw Siert Electra. It’s gonna be a blast.
In the meantime droom ik van de dag dat de almachtige bewakers van diversiteitsagenda de uitgekotste snikkel weer bovenaan het menu van de dag plaatsen.
Alles beweegt in cirkels, zei Andreas.
Dossiers
