Toneelgroep Maastricht financiert zijn aankomende spektakelmusical Het was Zondag in het Zuiden met een gewaagde zakelijke constructie. Regisseur Servé Hermans, die tijdelijk geen artistiek directeur is, produceert de miljoenenproductie vanuit een persoonlijke BV. De Toneelgroep fungeert als coproducent en investeerder. Bij mislukking gaat alleen de BV failliet, bij groot succes is de winst voor Hermans. Dat schrijft NRC vandaag in een uitgebreide reconstructie.
Het was Zondag in het Zuiden is een nieuwe Nederlandse musical over het hoogwater in Limburg, met muziek van Rowwen Hèze, script van Allard Blom en regie van Servé Hermans. De spektakelmusical is deze zomer in het Openluchttheater De Doolhof in Tegelen te zien.
In NRC zegt Hermans dat het budget van de musical tussen de 2 en 3 miljoen euro ligt, wat zijn Toneelgroep Maastricht niet volledig zelf kan opbrengen. Het gesubsidieerde gezelschap ontvangt per jaar in totaal 2,5 miljoen euro. Als oplossing bedacht het gezelschap een opvallende financiele constructie. Onder de naam ‘Recoup’ produceert regisseur Hermans de musical nu vanuit een persoonlijke BV, die hij in mei 2022 oprichtte. Om belangenverstrengeling te vermijden, trad Hermans in november 2022 tijdelijk terug als artistiek directeur bij Toneelgroep Maastricht, en ging met onbetaald verlof. De Toneelgroep fungeert als coproducent en investeerder. Het gezelschap leende vorig jaar 0,5 miljoen euro aan Hermans’ BV Recoup. Ook Theater De Maaspoort in Venlo is coproducent en mede-investeerder (voor een onbekend bedrag).
Opvallend aan de constructie is dat alleen Theater De Maaspoort en Hermans eventuele winst zullen delen. In NRC worden ook vraagtekens geplaatst bij de dubbelrol van Hermans, die zou onder meer kunnen leiden tot ongewenste belangenverstrengeling.
Volgens Toneelgroep Maastricht is de constructie echter noodzakelijk om de financiële risico’s te beperken, want bij mislukking gaat alleen de BV failliet. Om ook dure voorstellingen te kunnen maken voor een groot publiek, zoekt Toneelgroep Maastricht openlijk de grenzen op, zegt Raad van Toezicht-voorzitter Theo Bovens in NRC. ‘We willen dit op ministerieel niveau aankaarten: wat wil je met de podiumsector? Kun je zulke risico’s lopen binnen het huidige subsidiestelsel? Of moeten we allemaal BV’s gaan oprichten?’
Jouman Fattal treedt vanaf december toe tot het artistiek team van Toneelgroep Maastricht. Naast artistiek leiders Servé Hermans en Michel Sluysmans gaat de theatermaakster een productie per seizoen maken en speelt ze mee in andere voorstellingen van het gezelschap. (meer…)
Drie medewerkers van Toneelgroep Maastricht hebben dit weekend een onderscheiding in ontvangst genomen. Servé Hermans en Michiel Sluysmans wonnen de Inspiratieprijs van het Prins Bernhard Cultuurfonds Limburg. Daarnaast werd oprichter en voormalig artistiek directeur Hans Trentelman benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau voor zijn bijdrage aan de opkomst van het toneelgezelschap. (meer…)
Toneelgroep Maastricht maakt samen met de Limburgse band Rowwen Hèze een voorstelling over muziekfestival Pinkpop. In het nieuwe theaterseizoen, waarin het gezelschap zijn veertigjarig jubileum viert, regisseert artistiek leider Servé Hermans Pinkpop, de liefde, de muziek, de herinnering. Ook schrijft Ilja Leonard Pfeijffer Moszkowicz, vrijelijk gebaseerd op het leven van Bram Moszkowicz. Artistiek leider Michel Sluysmans regisseert Porgy […]
Marcel ’t Sas stopt per 1 oktober als algemeen directeur bij Toneelgroep Maastricht, waar hij sinds februari 2013 werkzaam is. Hij gaat verder als zelfstandig adviseur in culturele zaken. Toneelgroep Maastricht, een van de acht grote theatergezelschappen van Nederland, staat sinds januari 2015 onder artistieke leiding van Servé Hermans en Michel Sluysmans. Het gezelschap zoekt per […]
Wow! En maar verbaasd zijn waarom er met een schuin oog naar het gesubsidieerde toneel wordt gekeken …
Gezelschap leent regisseur een half miljoen … winst is voor regisseur …
Veel aan dit bericht is mind blowing.
Socialize my risky tits and privatize my milky profits.
@Max: Spot on!!!
Prima, goed juist als er samenwerkingen zijn tussen semipublieke en private partijen als dat een ander type werk mogelijk maakt, maar van een afstandje lijkt me inderdaad het problematische aspect aan deze constructie dat bij Toneelgroep Maastricht bij succes van deze productie geen kapitaal opbouwt om te investeren in een volgend project. Daarmee hangt Toneelgroep Maastricht duidelijk ‘aan de achterste mem’, zelfs achter de Maaspoort (ouch!) dus dat beziet zich niet als een heel verstandig ingestoken zakelijk experiment.
Doet me ergens ook denken aan het universiteiten die investeren in fundamenteel onderzoek, waarna er private partijen komen profiteren van de innovaties die anders niet mogelijk zouden zijn geweest. Dit zie je bij ontwikkelingen van complexe technologie maar ook bv bij vaccins, waar Pfizer en AstraZeneca grotere winsten opstrijken dan de universiteiten en overheden die hebben geinvesteerd.
Dit soort investeringen moeten natuurlijk niet stoppen, die innovaties zijn nodig. Maar enkel een ‘recoup’ (terugbetalen lening en meer niet) lijkt me niet voldoende voor zo’n gedragen risico. Er zou meer moeten terugvloeien om de innovatieve slagkracht van (semi)publieke partijen nog groter te maken, als beloning.
Zie ook: https://en.wikipedia.org/wiki/The_Entrepreneurial_State
Moeten we nu over de vorm gaan discussiëren i.p.v. de inhoud ( van de voorstelling)…? Van Gogh en Rembrandt waren ook arm als kerkmuizen en was hun kunst er minder om? Een vriend van mij en bekend schrijver (literatuur) in Oostenrijk schreef 2 succesvolle delen, het derde haperde commercieel en het laatste deel werd met veel moeite gerealiseerd door crowdfunding…Tja, wat is wijsheid dan …onze geliefde “Väöske” ( koosnaam in Mestreech voor Servé, om toch bij de materie en voorstelling te blijven) volgt Kant ( “Wenn wir die Ziele wollen, wollen wir auch die Mittel”) en als lijdend voorwerp (publiek) kan ik zeggen dat monsieur Hermans mij nog nooit teleurgesteld heeft in zijn producties en voorstellingen. Integendeel; een frisse blik, uitmondend in mooie voorstellingen. Zo ook hier ; onderwerp, locatie en inschatting qua publiek(grootte). Niet slecht . Terug naar deze constructie; vindt het integer wat en hoe hij het doet, persoonlijk verantwoording neemt of staat waarvoor hij denkt : Ich kann, weil ich will, was ich muß ( weer Kant) . Laat me denken aan een lied van die zotte gasten uit ’t Limburgse America van 1997 : “En dan is ’t mar dom”. Als verklaring voor de wellicht wat merkwaardige tekst en titel geeft de band:
Op het platteland maakt de omgeving vaak snel korte metten met jongensdromen over een toekomst in de muziek. Het oordeel ligt voor de hand… Gewoon blijven volharden en geduld als ’n tijger. Dus Kasania, maak geen korten metten met us Väöske, want het is een tijger ! Bon chance, cher Amice Hermans ! oftewel in het Engels “C U in Tegele ! “☼☼☼