De succesroman De passievrucht (1999) van Karel Glastra van Loon (1962-2005) werd in 2003 door Maarten Treurniet verfilmd en is nu voor het eerst voor toneel bewerkt. Ignace Cornelissen tekende voor de regie en de bewerking. Gisteravond was de première in de Leidse Schouwburg met in de hoofdrol een overtuigende Victor Reinier, die als Armin op zoek gaat naar de biologische vader van zijn zoon Bo.
Reinier speelt met passie en schakelt moeiteloos over van groots spel, met een stroom van woorden, naar ingetogen berusting. Door zijn levendigheid blijft het stuk, dat verder vrij sober aandoet, goed overeind. Zijn belangrijkste tegenspeelster Oda Spelbos, die zijn vriendin Ellen speelt, is bijna gelijkwaardig in haar spel. Hun samenspel is aangenaam om naar te kijken. Deze acteurs kennen elkaar dan ook al door hun samenwerking in de tv-serie Flikken Maastricht. Gekunstelder is het spel van Sandra Mattie, die de rol van Armins overleden vrouw Monika (tevens de beste vriendin van Ellen) op zich neemt. Zij speelt haar rol als dominante vrouw in de beginscènes – daarna overlijdt ze – nogal uitvergroot, wellicht opzettelijk. De enthousiaste zoon Bo wordt fris verbeeld door de jonge acteur Baue van Leyden.
Als Armin en zijn vriendin Ellen besluiten aan kinderen te beginnen, ontdekt Armin dat hij onvruchtbaar is. Radeloos gaat hij op zoek naar wie dan eigenlijk de biologische vader is van zijn zoon Bo. Iedereen wordt verdacht: van een voormalige collega tot aan de huisarts. Als hij er uiteindelijk achterkomt wie zijn vader is, stort zijn wereld in.
Die ontreddering wordt goed uitgedrukt. In de kundige bewerking van Cornelissen wordt de lijn van het boek nauwkeurig aangehouden en gelukkig wordt de zwaarte van het thema hier en daar opgeheven door humoristische opmerkingen of door een enkel muziekfragmentje dat op de achtergrond wordt gedraaid, zoals van Dolly Parton.
In het algemeen is deze voorstelling sober opgezet. Het decor bestaat uit een muur met een trap (een verwijzing naar de klussende vader), een tafel, wat stoelen en een doorzichtige voorhang, waarachter Monika na haar dood nog te zien is. De toneeltekst is sterk, maar dit eenvoudig vormgegeven stuk kan alleen succesvol zijn als het wordt gedragen door acteurs die elkaar alle vier optillen met krachtig spel. Aan dat laatste valt nog wel een en ander te schaven.
Foto: Ben van Duin
Victor Reinier: Armin
Oda Spelbos: Ellen
Sandra Mattie: Monika
Baue van Leyden: Bo
auteur: Karel Glastra van Loon
regie: Ignace Cornelissen
bewerking: Ignace Cornelissen
decor: Leon van Boxtel
licht: Stefan Dijkman
kostuums: Carin Eilers
Meer info over deze voorstelling op Theaterencyclopedie.nl
data van Theatercollectie: Allard Pierson/Stichting TIN
Het is een nieuw woord uit de theaterwereld: ‘vriendinnencomedy’, sterker nog: ‘echte vriendinnencomedy’. Voorstellingen voor vriendinnen over vriendinnenzaken gemaakt door vriendinnen, gespeeld voor zalen vol ‘schaterende dames’, zoals Rick Engelkes Producties benadrukt. (meer…)
Heel veel pagina’s romanproza gestold in een kleine drie uur toneel. Ignace Cornelissen heeft slechts twee (bij)figuren hoeven schrappen. De engelen vervangt hij door de auteur zelf. Als meestermanipulator. De mensen hebben een zooitje van de schepping gemaakt. God (de Chef) wil zijn Tien Geboden terughalen en zijn handen van de mensheid aftrekken. Om de Stenen Tafelen des […]
Na negentien jaar doet Ger Thijs nog eens De boeken der kleine zielen opnieuw voor toneel. En hij pakt die kans met meer dan beide handen aan. Het ambacht om van Couperusboeken toneel te maken heeft hij nu zo goed in zijn vingers, dat het de grens van meesterschap heeft overschreden. Als geen ander weet […]
Waarom verklapt deze recensent de clou van het verhaal? Een doodzonde in het land van de theaterkritiek. En niet leuk voor de toeschouwers die het boek (nog) niet hebben gelezen en zonder voorkennis de voorstelling in gaan. Bovendien: een beetje recensent kan dit zo eenvoudig oplossen… De spanning erin houden, dat geldt niet alleen voor de makers van een voorstelling, maar ook voor de schrijver van een kritiek…
Gisteravond het stuk gezien : Geweldig gespeeld !!
Het publiek was van het begin tot het eind, muisstil.
Beslist een aanrader.
J.V.
Zojuist naar dit stuk geweest. Het is heel mooi en goed gespeeld. Het publiek was ook bij ons erg stil. Het is een serieus onderwerp met een aantal grappige momenten erin, wat goed afgewisseld wordt. Sowieso ben ik al fan van Victor en Oda, maar wat is Baue van Leyden een talent. Ik kende Sandra wel van tv, maar ook in het theater is ze goed. Kortom 4 goede acteurs en zeker een aanrader.
Gisteravond naar dit stuk geweest in Maassluis. Na even wennen aan de nieuwe personages van de hoofdrolspelers en het wat rustige begin,meegesleept in dit verhaal. Dat zeker door de acteurs en hun boeiende spel een extra dimensie gaf aan deze geweldige voorstelling.
Een stuk met ook vrolijke hylarische momenten en een verrassend plot, voor degene die het boek nog niet hadden gelezen.
Olga en Victor te zien in heel andere rollen; duidelijk is, dat dit heel goede acteurs zijn, en zeker de andere 2 niet te onderschatten. Mariet
Ik denk dat u voor uw theaterkrant beter op zoek kunt gaan naar een wat kritischer ingestelde recensent. Deze Passievrucht levert bijna twee uur lauw voortkabbelend toneel op met een mannelijke hoofdrolspeler die ieder dramatisch vermogen mist. Dat wordt vooral pijnlijk als hij gekunsteld de diepte in probeert te gaan. Ieder die wel eens een film met Nicolas Cage heeft gezien, weet wat ik bedoel. Er was totaal geen spanningsveld in dit stuk, de ontknoping was eveneens een deceptie. Oda Spelbos is ook wel eens beter op dreef geweest. Bovendien moeten de acteurs eens wat beter op hun dictie en verstaanbaarheid letten. In Roosendaal liet dat veel te wensen over.
Ik zag de voorstelling vanavond in Den Haag. Het is lang geleden dat ik zó slecht spel heb gezien. De acteurs luisterden niet naar elkaar en reageerden en bewogen totaal gekunsteld. Victor was bij vlagen wel geloofwaardig, Oda en Sandra beiden in het geheel niet. Alleen Baue van Leyden kwam naturel over. Nee, dit zou echt niet op deze manier getoond mogen woorden.