In de maandelijkse podcast De Criticitafel bespreken vier theatercritici het belangrijkste theaternieuws, de voorstellingen die ze gezien hebben en wat er verder nog ter tafel komt. (meer…)
In de maandelijkse podcast De Criticitafel bespreken vier theatercritici het belangrijkste theaternieuws, de voorstellingen die ze gezien hebben en wat er verder nog ter tafel komt.
In deze aflevering nemen Marijn Lems (Theaterkrant, NRC), Jowi Schmitz (Trouw), Sander Janssens (Theaterkrant, NRC/de Volkskrant) en presentator Hans Smit (Theaterkrant, Trouw) de oogst van april door: onder meer Vogels van Alize Zandwijk en ITA, Bloedbruiloft van Wim Vandekeybus en ITA, Happy Days van Erik Whien en Het Nationale Theater en LoveXL van Moniek Merkx en Maas theater en dans komen aan bod. Daarnaast: meer (en nieuw) publiek in de zalen!
De keuzes van de Criticitafel is altijd nogal conservatief. Veel grote zalen en de bekende namen. Rondje Leidseplein. Eigenlijk heel behoudend. Super jammer. Ga eens naar SPRING festival of naar Cement.
Beste Esther,
het lijkt me nogal wiedes dat we vooral over de grote zalen en gezelschappen praten bij de Criticitafel, aangezien dat de stukken zijn die de meeste critici aan tafel, en ook de meeste luisteraars, gezien zullen hebben. Wat mij betreft is de Criticitafel er niet primair om onbekende stukken onder de aandacht te brengen, maar om verschillende perspectieven te bieden op de stukken die al het onderwerp van gesprek zijn (en op thema’s of discussiepunten die in de sector spelen).
Warme groet,
Marijn.
Beste Marijn,
Wat jou “nogal wiedes” lijkt betekent niet automatisch dat dat ook daadwerkelijk logisch of gewenst is. Was jij niet die recensent die hier ergens op deze site het nog had over uitgestoken handen en kritische zelfreflectie? Jammer, en wellicht typerend, dat je op één punt van kritiek er gelijk zo ingaat.
Groetjes!
Hee Timen,
ah ja, ik zal uitleggen hoe dat werkt: je krijgt de toon terug die je aanslaat. Mijn inderdaad enigszins geïrriteerde ‘nogal wiedes’ was een reactie op de irritatie in Esthers bericht. Om nog een voorbeeld te geven: de enigszins ironisch-belerende toon van dit bericht is weer een reactie op die van jou. Vandaar ook deze laatste zin: ‘jammer, en wellicht typerend, dat je op de toon reageert in plaats van op de inhoud.’
Warme groet,
Ha Marijn,
Laat ik dan deze cirkel van retorische plaagstootjes eens proberen te doorbreken. Even weg van de toon vond ik de opmerking van Esther namelijk een terechte (d.w.z. een goede vraag). Er valt zeker iets te zeggen voor de redenen die jij geeft, maar ik weet niet of ‘bekend vs. onbekend’ de meest prikkelende lat is om de keuzes van de te bespreken voorstelling langs te leggen. Bekend maakt bemind, enzo. Een mix van Broadway en off-broadway, om maar eens een gemankeerde vergelijking te maken, zou ik, als luisteraar, juist erg interessant vinden.
Groetjes!