Wie volg je en waarom zou je het nog doen? De vraag zó stellen betekent automatisch een mismoedig antwoord. Ja…, waarom zou je eigenlijk leiderschap accepteren? Erik van Muiswinkel jaagt in Schettino! in ruim anderhalf uur vele leiders en allerlei vormen van leiderschap en macht over de kling.

Je zou bijna denken: vroeger was alles beter, duidelijker. Vroeger wist je waar je aan toe was. Als kind, als leerling, als werknemer, als patiënt, als ouder, burger, onderdaan en zelfs als stervende. Toen had je God, de gids achter wiens omhooggestoken paraplu je automatisch aanliep. En John F. Kennedy en Martin Luther King. Maar deugden die dan wel?

Wordt het niet eens de hoogste tijd voor een niet gekozen leider die gewoon zegt: ‘Luísteren en bek houden? Is dat begrepen?’ Een leider die het schip niet stuurloos achterlaat als het water door een meterslange scheur naar binnen stroomt? Die regels opstelt en ze zelf ook naleeft. Dus niet zo’n type als kapitein Schettino, die het cruiseschip Costa Concordia op de rotsen van Giglio liet lopen en als een van de eersten het schip verliet. Nee, eerder een ‘gruwelmeester’ als meester Middelkoop van zijn lager school. Voor wie je als de dood was, maar onder wiens terreur je je geborgen voelde en veilig. En je hoefde nooit te twijfelen.

Schettino! is de intrigerende titel voor Van Muiswinkels nieuwste solo. Alhoewel… sólo…, hij neemt het viermansbandje Omnibuzz weer mee dat, behalve muzikaal, ruim wordt ingezet om de betogen van Erik kracht bij te zetten en aanschouwelijk te maken dat het een zooitje wordt als iedereen maar een mening heeft en de stuurman negeert. Maar let wel: Schettino is overal. Overal falen leiders opzichtig en niemand die het interesseert. We bouwen gewoon het ene feestje na het andere. ‘De stuurhut is verlaten, maar het is zo’n mooie cruise,’ zingt Van Muiswinkel.

Schettino! is een olijk, soms scherp ironisch, maar vooral ook luchtig en fijn avondje cabaret. Waarin Van Muiswinkel ons ‘Gesundes Volksempfinden’ eens lekker uitdaagt, zonder al te pretentieus te willen zijn. En waarin de cabaretier zich kan uitleven in een van zijn sterkste theatrale gaves, de imitatie van de bekende Nederlander. Geen betere methode om de lachers flink op zijn  hand te krijgen, want Van Muiswinkel is dan onweerstaanbaar.

Misschien moet hij zichzelf maar eens opwerpen als ‘niet gekozen leider’ van deze natie. Zijn frisse lijst met beleidsvoornemens maakt nieuwsgierig. Een enkel voorbeeld: er komt een moratorium op herdenkingen van en hommages aan Ramses Shaffy.

Foto: Clemens Rikken