Is er nog ruimte voor het onbekende in onze hedendaagse maatschappij? Dat lijkt de vraag die ten grondslag ligt aan het theatrale onderzoek van de rituele performance The Torch, the Key and the Snake. De Spaanse theatermaker en performer Ainhoa Hernández Escudero neemt haar publiek mee op een reis door een nieuwe wereld van archetypes.
De fakkel, de sleutel en de slang: het zijn de symbolen van Hecate, de Griekse godin van de magie. In die mystieke wereld van Hecate neemt Ainhoa Hernández Escudero ons stapsgewijs mee. We krijgen een orakelkaart overhandigd bij het betreden van de theaterzaal en eenmaal op onze stoelen zet een videoprojectie, dito grafisch vormgegeven, de inleiding voort. Het is alsof we in een game worden geleid.
Vervolgens verschijnt in een visueel prachtig vormgegeven poort gemaakt van felgroene laserlichten een figuur, die het midden houdt tussen een monnik en een monster. We zijn aangekomen in Hecate’s universum. In een reeks transformaties toont Ainhoa Hernández Escudero, die net is afgestudeerd aan de master DasTheatre, de vele kleuren van die wereld. Ze mengt daarin bewust historische en hedendaagse archetypen. Leidraad in de transformaties is haar stem, waarmee ze gaandeweg de voorstelling steeds meer songs creëert.
We zien de monnik, het monster, de nar (de entertainer) en de heks. Laatstgenoemde krijgt vorm in een quasi sexy popsterretje, dat met vervormde stem de bezemsteel bezingt. Die aanvankelijk, verrassende transformatie is ook wel meteen het hoogtepunt van The Torch, the Key and the Snake, dat verder erg aan de oppervlakte blijft. De flirt met de pop- en digitale gamewereld is fascinerend, maar illustratie ligt op de loer als songteksten uitleggerig worden en rituelen met water, flesjes en schalen alleen maar verwijzingen blijven.
Is er nog ruimte voor het onbekende in onze hedendaagse wereld? Dat lijkt de vraag die Ainhoa Hernández Escudero bezighoudt en daarmee heeft ze een relevant en spannend onderwerp te pakken, rijk aan referenties en beelden bovendien. Als het echter gaat om de zeggingskracht van dit vormelijke onderzoek, moet er nog dieper worden gegraven. Al is deze ‘refurb’ van Hecate’s wereld een mooi begin.
Foto: Thomas Lenden
