Men heeft zich nog maar net genesteld op de theaterstoelen van Corrosia in Almere, wanneer Vrouwkje Tuinman zonder pardon begint te vertellen over cryonisme: over honderd jaar wakker worden en leven in een tijd waarin er een remedie voor kanker is. Tijd wordt halt gehouden door Vrouwkje Tuinman, de verkeershandhaver van de klok in de muzikale voorstelling Stop de tijd, en langzaam komen Martin Fondse, het Matangi Quartet en Margriet Sjoerdsma oplopen om het publiek te begeleiden naar het kwijtraken van de tel.
In een intieme en minimale setting verzamelen de dichteres, de zangeres en de muzikanten zich rondom de vleugel van Fondse. Een amicaal portret. Het enige opmerkelijke is een eenzame peer die boven de vleugel hangt, en iedere keer wanneer Tuinman de muziekstroom onderbreekt met nieuwe poëtische gedachten, de rol lijkt te hebben van een ‘eureka’-lichtpeertje. Ondanks de abstracte thematiek en vaak beladen onderwerpen zijn haar gedichten toegankelijk. Het zijn geen woorden van finesse of fijnproeverij, maar de effectiviteit zit in de sterke nasmaak en de lichte roes van melancholische bezinning die haar nuchtere zinnen teweegbrengen.
Zo worden alledaagse voorwerpen geverfd met een weemoedigheid waarbij wordt stilgestaan bij het doorgaan van tijd. Voortleven in de vergeten sokken onderin de ladekast of in het verlopen lot wiens eigenaar nooit meer is komen opdagen om zijn twee euro te innen. Het is wat het is, maar tegelijkertijd slaat het in als een bom. Zo ook de stem van zangeres Margriet Sjoerdsma, die met heldere klanken de vertaalslag maakt van gesproken naar gezongen poëzie, met jazzy en theatrale ondertonen.
Zwierigheid is te vinden in de strijkslagen van Matangi, waarin strijkstokken de afgebroken wijzers van klokken worden die zelf beslissen hoe tijdloosheid wordt bespeeld en ervaren. Verfraaiing zit tevens in de composities die Fondse tovert op de piano en ter plekke dirigeert. Deze muzikale vervlechtingen geven extra dimensie aan de betekenis van de woorden.
Met de thematiek en alle elementen heeft Stop de tijd potentieel de juiste ingrediënten voor een cocktail van overdreven en gepretendeerd sentiment, maar de leden van de cast houden het daarentegen laag bij de grond. Er wordt hardop gelachen over fouten in lichtstanden en in een kort intermezzo mixt Fondse fragmenten uit het televisieprogramma Per seconde wijzer met een elektronische beat en het strijkkwartet, en schudt daarmee de lachspieren even wakker.
Stop de tijd is wat het is en niets meer of minder: een uurtje luisteren zonder al te veel poespas.
Foto: Nicolas
Dit Theaterjaarboek verschijnt in wat hopelijk de laatste fase is van de coronacrisis: de zalen zijn weer open op maximale capaciteit, de premièreagenda is overvol, we vertrouwen erop dat het coronatoegangsbewijs een tijdelijke hinderpaal is, we hopen dat de besmettingen niet te veel stijgen. (meer…)
Honderden instellingen in de Podiumkunstensector sturen vandaag onderstaande brandbrief naar minister Van Engelshoven van cultuur en naar de Tweede Kamer. Ze spreken hun zorgen uit over de bezuinigingen bij het Fonds Podiumkunsten en vragen de Kamer om 15,8 miljoen euro toe te voegen aan het budget van het fonds, zodat alle instellingen met een positief advies alsnog subsidie kunnen krijgen. ‘In een tijd van maatschappelijke verwarring kunnen de podiumkunsten ons bij elkaar brengen, ze kunnen Nederlanders overal in het land in vervoering brengen, inspireren en troosten, en nieuwe perspectieven bieden op het hier en nu.’ De brief is inmiddels door ruim 2500 mensen uit de podiumkunsten ondertekend. (meer…)
Het is niet zo interessant te horen hoe iemand in New York rondloopt en fietst. Als je daar toch een boeiend theaterprogramma van wilt maken, moet je van goeden huize komen. Met fijne, spannende, humoristische verhalen, die ons meezuigen die dampende stad in. Verhalen waarbij je de vislucht van de Hudson bijkans kunt ruiken, waarbij […]
