Flitsbezorgd

Vegetariër, treinreiziger, hardloper en snelprater, nieuwsjunk, ad rem, vlijmscherp en oerflauw, bikkelhard en super sentimenteel. Als je een aantal wezenlijke ‘facetten’ van de activistische cabaretier Dolf Jansen bij elkaar optelt, weet je precies wat je zal krijgen in het theater. En toch is het elke keer weer spannend en verrassend. Zo ook Flitsbezorgd, zijn 34^ste oudejaarsvoorstelling.

Dolf Jansen is een van de meest actieve mensen van het westelijk halfrond. Het duizelt je als je op zijn site doorklikt achter ‘Dolf Jansen schrijft’, ‘Dolf Jansen maakt radio’ of ‘Dolf Jansen in het theater’. Jansen is blij dat in het eerste coronavaccin een chip zat, want zo krijgt hij aan het eind van de maand een fijne uitdraai van alle plekken waar hij is geweest en kan hij de facturen versturen.

Ofschoon hij er zich nergens met een Jantje van Leiden afmaakt, komt Jansen toch het best tot zijn recht als hij fysiek publiek voor zich heeft, als presentator op zaterdagmiddag in het radioprogramma Spijkers met Koppen en vooral in het theater. Hij lokt reacties van het publiek uit en gaat daar zowel serieus als grappig op in.

Op de vraag in Amstelveen waar toch al die mensen gebleven zijn, zodat er nu in vrijwel alle sectoren een personeelstekort is, komen zeer uiteenlopende antwoorden uit de zaal, van ‘ze werken nu allemaal in een callcenter’ tot ‘ze zijn dood’. Dat levert een zeer vermakelijk kwartiertje op, waarbij iedereen het gevoel heeft een unieke avond mee te maken.

Bij alles wat Jansen doet, heeft hij ook nog de tijd gevonden om na zesentwintig jaar huwelijk te scheiden en redelijk snel daarna een nieuwe liefde te vinden. Deze fase in zijn leven gebruikt hij om heel persoonlijk het begrip transitie toe te lichten. De aarde verandert, de samenleving verandert en ook individuen ondergaan veranderingen. Transitie zorgt voor verwarring, want ‘je weet niet hoe lang het duurt, je weet de route niet, je weet niet waar je uitkomt’. Jansen ziet water als een mooi voorbeeld van hoe je met veranderingen om zou moeten gaan. Water past zich altijd aan een nieuwe omgeving aan, of het nou op de straten na overvloedige regenval is of door rotsen in een rivier, maar water blijft wel altijd zichzelf.

Helaas heeft de mens niet de wijsheid van water en weigert die soms zelfs te erkennen dat er vlak voor zijn neus grote veranderingen plaatsvinden. Jansen noemt Johan Derksen als voorbeeld van iemand die ‘blijkbaar de memo niet heeft ontvangen’ dat vrouwen niet meer het aan mannen onderdanige schepsel zijn. Dat probleem hebben volgens Jansen alle bange mannen, niet alleen bij Vandaag Inside, maar ook in Iran, Afghanistan en de Republikeinse Partij in de VS. Dat thema is misschien niet zo origineel, maar de felle en overtuigende manier waarop Jansen er op ingaat is dat wel.

Jansen hink-stap-springt soepel door het jaar, waarin de cadeautjes de cabaretier op een schaaltje zijn aangeboden: Willem Engel die zich na een paar dagen in de cel vanwege opruiing vergelijkt met Nelson Mandela; supermarkt Jumbo, die net als andere supermarkten de boeren stelselmatig afknijpt en beweert niets met het stikstofprobleem van de boeren te maken te hebben; winkelbedrijf Blokker dat ook doet aan flitsbezorgen en er dus vanuitgaat dat iemand een vergiet echt binnen een kwartier nodig heeft.

Zoals we van Jansen gewend zijn, heeft hij na zijn in humor gedoopte ernstige verhaal, nog wel een hoopvolle gedachte. Hij gelooft dat de weldenkende mens zich niet willoos naar de ondergang van het leven op aarde hoeft te laten leiden. Of hij het na zoveel bewijzen van het tegendeel zelf nog gelooft, is de vraag.

Foto: Tom Cornelissen