‘Een kind?’, gruwelt Perry verbijsterd, als zijn man Loek hem vertelt dat zijn nichtje Destiny voor de deur staat. ‘Kinderen zijn smerig en allergisch’, walgt hij verder. Maar ze is familie, probeert Loek nog, waarop Perry hem rillend verbetert: ‘Ze is een bacterie!’ (meer…)
‘Daar was laatst een meisje loos.’ Zo begint het kinderliedje over een meisje dat zich als man verkleedt om als matroos aan het werk te kunnen. Hoewel in dit kinderlied over een situatie wordt gezongen die niet meer voorkomt – vrouwen mogen tegenwoordig immers wel matroos worden – blijft de thematiek ervan actueel. Zo actueel dat choreografe Susanne Marx er de urban dansvoorstelling Meisje loos over maakte. In dit interdisciplinaire stuk neemt zij de positie van de vrouw in een mannenwereld onder de loep.
Bij het betreden van de zaal staat danseres Junadry Leocaria met haar rug naar het publiek gedraaid op het toneel. Ze houdt haar armen gespreid en heeft haar borstbeen opgeheven. Wanneer het zaallicht uitgaat schijnen er spots op twee paspoppen, die op het achtertoneel staan. De poppen zijn gekleed in zeventiende eeuwse kostuums die vrijwel identiek aan elkaar zijn. Een van de poppen draagt echter een grote hoepelrok en de andere pop draagt een broek.
Wat volgt is een boeiend samenspel van choreografie, live harpmuziek en tekst van rapper Rosa Ana. In een aaneenschakeling van gedanste en gerapte scènes tonen Leocaria en Rosa Ana in een uur de strijd van een vrijgevochten vrouw in een maatschappij die door mannen is bepaald. De choreografie van Susanne Marx is sterk en beeldend. Met een combinatie van urban stijlen en bewegingen uit de moderne dans toont Leocaria, bijgestaan door Thomas Falk en Caggie Gulum, de zoektocht van een jonge geëmancipeerde vrouw naar haar plek in de samenleving.
De bewegingen van de dansers zijn krachtig en emotioneel geladen, waardoor zij de blik van de toeschouwer geen moment verliezen. De teksten van Rosa Ana bieden uitleg bij de dans en stellen het publiek in staat om tijdens de voorstelling te reflecteren op de onderwerpen die voorbijkomen. Dit maakt Meisje loos een compacte en complete voorstelling. Wellicht een overcomplete voorstelling, want door de sterke aanwezigheid van de dansers en Rosa Ana blijft er helaas weinig aandacht over voor de live harpmuziek in het stuk.
In een tijd waarin we nog steeds discussiëren over sekse-identiteit en de positie van de vrouw in de samenleving, slaat Susanne Marx met Meisje loos de spijker op de kop. Meisje loos is een voorbeeld van hoe je een beladen onderwerp op een toegankelijke en duidelijke manier aan de orde kunt stellen bij het jongere publiek.