Het nieuwe samenwerkingsverband Vlakke Vloer Platform (VVP) komt op voor de belangen van het theateraanbod op de vlakkevloer
Romana Vrede, Ira Kip en Simone Zeefuik lanceren een nieuw platform voor niet-Eurocentrische kunstkritiek: PAARS PAARS. ‘In de huidige vorm heeft het Nederlandse recensielandschap makers als ons werkelijk niets te bieden’, schrijven ze in een notitie over de noodzaak aan Zwarte recensenten.
‘Het is schrijnend om keer op keer te aanschouwen hoe de verschillende kunstredacties het voor ons zo belangrijke werk proberen te verstikken in de meest smalle vormen van witheid’, schrijven de initiatiefnemers op hun nieuwe platform paarspaars.nl. ‘Schrijnend en ronduit saai. Te saai om relevante bijdrages te leveren aan de artistieke conversaties waar de werken van dekoloniaal denkende Zwarte choreografen, dansers, regisseurs, schrijvers, vormgevers, theatermakers, dichters en all round creatives onderdeel van zijn.’
Blackity Black makers, schrijvers en denkers worden opgeroepen om vaker het werk van Zwarte makers te bespreken. Alles is welkom: een artikel op een eigen website, een Instagrambericht, een Tweet, een podcast. Voor hen die graag (ook) onderdeel willen zijn van ‘een collectief platform dat kritische noten verwelkomt maar de eurocentrische blik verwerpt’ is er PAARS PAARS.
De initiatiefnemers schrijven behoefte te hebben aan recensies en reflecties die Afro-Nederlandse makers inspireren tot het verder versterken, verdiepen en verbreden van de artistieke signatuur. ‘We verlangen naar kunstkritiek en andere vormen van feedback die niet alleen passen bij onze verbeelding, betrokkenheid en expertises, maar die er ook uit voortkomen. We kijken uit naar stukken waarin het decor, de kostuums en de muziek dusdanig op waarde worden geschat dat ook het vak persoonschap dat hiervoor nodig is de eer krijgt die het verdient.’
Op 2 december lichten de initiatiefnemers hun plannen toe tijdens de bijeenkomst #BPTUnpacks in het Bijlmer Parktheater.
Thank you!
Top!!!!!!
De pagina’s van het platform zitten vol met kromme zinnen en spelfouten. Meerdere van deze zinnen zijn ook overgenomen in bovenstaand artikel (‘In de huidige vorm heeft het Nederlandse recensielandschap makers als [sic] ons werkelijk niets te bieden’, ‘het vak persoonschap [= vakmanschap]’, ‘dekoloniaal denkende Zwarte [sic] choreografen’). Misschien toch even wat kritischer kijken? Zo komen de recensies op paarspaars.nl ook weinig professioneel over. Zo schrijft Alejandro Malcom in een recensie van een concert van de artiest Wizkid: ‘Hoe vertaald [sic] de artiest het huidige klimaat terug in zijn/haar/hen [sic] art, of word ik meegenomen in zijn/haar/hen [sic] wereld van hoop waar het allemaal beter is of beter word [sic] … Ik had [sic] vaak momenten om eerder de zaal te verlaten, maar dacht “don’t give up on your brother”. I’m not giving up on him cuz I really like his music, but he gotta do better next time …’ Rubiën Vyent schreef weer over het concert van dezelfde Wizkid: ‘want iedereen was zoals gewoonlijk (!!!) knap, mooi gekleed, fresh, on fleek en gaande! … want Wizkid zijn muziek is DOPE!!’ Dit lijkt eerder het niveau te hebben van de plaatselijke schoolkrant.
Ik snap het onderbuik gevoel en miss ook wel de drang. Maar ook ik ben bang dat dit platform gebruikt gaat worden voor veel recensenten om achterover te gaan zitten,meekijken hoe de community elkaar aan het bekritiseren is. Alsof ons dat al niet genoeg is aangedaan! In deze tijd is volgens mij meer behoefte aan echte gesprekken in het hier en nu, unity, bonding, samen staan we sterk en vooral blijven doorgaan ook al is het systeem stug en privileged. Laten we elkaar upliften en naast elkaar staan ipv boven elkaar te gaan staan. En Taal is belangrijk! Kijk ook daar in uit als je zo’n plaform begint, daar word je ook zeker op afgerekend door Taalland…. Ik wens iedereen veel liefde, kalmte en wijsheid