Doorgaans is een einde het einde, is er daarna niets meer, is het afgelopen, klaar. Maar voor de protagonist in The World Is As You Are is het einde niet zo definitief. In een uitgerekte fractie tussen leven en dood maakt hij nog een laatste dwaaltocht door het woud van zijn eigen hoofd en wordt geconfronteerd met zijn angsten, twijfels en verlangens.

Achter een smalle kreek in een open plek in de bossen bij Hoorn, staat tijdens Oerol een enorme spiegelende kubus, waarin futuristische wezens in exaltische speelstijl zich geschokt realiseren dat er iets niet in orde is. De jongen (een verdwaasde Reinier van Harten) dwaalt ondertussen hulpeloos en gedesillusioneerd tussen de bomen, wie of waar hij is: geen idee. De wezens komen onderling tot een plan om hem het goede pad op te krijgen: van confrontatie, via angst, naar spijt.

The World Is As You Are ontvouwt zich als een hallucinante koortsdroom waarin de jongen zich, dolend door de bossen, steeds meer fragmenten van zijn voorbije leven herinnert. Bart van den Donker pakte uit met een lekker weirde tekst, die vooral kan bogen op een aantal ronduit hilarische personages. Hij ontmoet een jager met een hysterische vriend (Sergio Escoda en Sander Plukaard), een vergane-glorie-actrice met haar chagrijnig-verveelde dochter (Jip Smit en Wendy Briggeman, een doodeng duo) en belandt in een angstaanjagende televisiequiz waarin de quizmaster (Tiffany Vicario) hem vragen over zijn eigen leven laat beantwoorden. Uiteindelijk wint hij een troostprijs: richting. Hij krijgt een pijl die afhankelijk van hoe hij hem vasthoudt, een andere kant op wijst. Richting bepaal je immers zelf.

De gestileerde theatertaal van René Geerlings en de gevoelige nummers van Reinier van Harten die de handeling onderbreken, geven een extra impuls aan de vervreemding van deze wereld. Hetzelfde geldt voor de treffende kostumering: het kostuum van de ronddwalende jongen wordt met elke scène extravaganter. De spelers spelen over de top, maar met veel gevoel en mededogen voor hun personage, Plukaards amateurschilderende allemansvriend is zo wanhopig op zoek naar affectie, dat je hem twee seconden tomeloos irritant vindt en daarna definitief in je hart sluit.

The World Is As You Are gaat over kiezen tussen leven en dood, over jezelf leren kennen en (durven) uitdragen wie je bent, over vrede sluiten met de stemmen in je hoofd: je angsten, twijfels en verlangens. Naar het einde toe wordt Van den Donker iets te letterlijk in het benoemen van zijn thema’s, maar omdat de theatrale situatie van begin tot eind meerduidig en verrassend is, blijven zich nieuwe inzichten ontvouwen. Zo eindigt dit weldadige bosmysterie in een ingetogen, maar vurige liefdesverklaring die recht naar je hart gaat: ‘I’m gonna love him.’

Foto: Kamerich & Budwilowitz