Hartsvriendinnen Zoë en Amani verloren vlak na elkaar hun oma. De ene opa rouwt, de andere opa woont met veel vreugde in een telefoon. Zoë’s broer Maçon heeft stil verdriet sinds de dood van zijn kat en praat alleen door te appen. Deze giga nerd neemt Zoë en Amani mee op reis door de virtuele wereld. Daarin ontmoeten ze een orakel met emoji’s en Instafamous gedenkplekken.

Eva Line de Boer heeft opnieuw een hoogst originele en zeer fantasierijke voorstelling geënsceneerd. Twee jaar geleden regisseerde zij bij Het Zuidelijk Toneel Rust zacht Billy, een absurdistische performance over dood en afscheid. Een jaar eerder imponeerde ze met Heidi Pippi Sissi Ronnie Barbie waarin verschillende personages vooral alleen online lijken te willen bestaan. Nu brengt De Boer haar fascinatie voor deze thema’s samen in Oma is een avatar, haar tweede productie bij HNTjong waar zij inmiddels vaste regisseur is.

De voorstelling barst van de creatieve vondsten en is een fraaie samenwerking tussen regisseur De Boer, tekstschrijver Yentl van Stokkum en schoolkinderen van een jaar of acht. Met hen ging De Boer in gesprek en ook vroeg ze hen om tekeningen te maken over het hiernamaals. Het resultaat daarvan zien we terug in het inventieve draaihuisjesdecor van Tim Vermeulen. Op de wanden daarvan zijn schitterende video’s en animaties te zien van Karlijn Milder en Mats Logen.

De dialogen worden soms afgewisseld met fijne liedjes, gemaakt door Harpo ’t Hart en Willem de Bruin van The Opposites). De cast met Tine Cartuyvels, Paul R. Kooij, Dennis Rudge, Ayisha Siddiqi en Rodríquez Romeros enthousiasmeert met uiterst levendig spel waarbij vooral Kooij – ook geweldig op video – en Rudge meerdere rollen spelen.

Oma is een avatar is een overdonderende ervaring waarin je, vooral als je geen internetjunk bent, makkelijk kunt verdwalen. Maar dat is geen enkel bezwaar. De voorstelling blijft een vol uur lang sprankelend en spannend. De visuele effecten zijn oogverblindend en blijven over elkaar heen buitelen. Aan het eind van de voorstelling ontmoet de opa van Zoë zijn overleden echtgenote als avatar. De zaal vol schoolkinderen, eerder al actief betrokken bij het spel, is doodstil. Tijdens het Surinaamse ritueel dat volgt is de liefde zeer voelbaar. Het is een ontroerend moment. Oma is een avatar is een indrukwekkende voorstelling voor achtplussers maar ook voor hun (groot)ouders waarin de virtuele wereld, het hiernamaals en het echte leven compleet door elkaar lopen. En dat voelt dus eigenlijk niet eens zo vreemd. Het is troostrijk.

Foto: Bowie Verschuuren