Ruime witte shirts en spijkerbroeken; weinig pretentieus is het voorkomen van de jonglerende dansers van Gandini Juggling. Je ogen worden meer getrokken door de voorwerpen die de lucht in gaan: ballen, ringen en kegels maken onderdeel uit van een moderne danschoreografie, gebaseerd op het werk van Merce Cunningham. 

Achter deze fascinerende combinatie zitten Kati Ylä-Hokkala en Sean Gandini van Gandini Juggling. Eerder hadden ze een hit te pakken met SMASHED, gebaseerd op de ‘parades’ van Pina Bausch. In coronatijd werkten ze aan LIFE – a love letter to Merce Cunningham. Door de lockdown kregen ze alle tijd om de choreograaf goed te bestuderen, te oefenen met talloze video’s, aangeleverd door de Merce Cunningham Trust. Maar of ze het ooit aan publiek konden laten zien, dat wisten ze natuurlijk niet.

Des te feestelijker is deze Nederlandse première op het Holland Dance Festival. Sean Gandini adresseert het publiek een paar keer, waarin hij het jongleren en het werkproces toelicht. Met een enkele gekleurde bal tussen een zee van witte, helpen de negen jongleurs van Gandini Juggling je te volgen wat er gebeurt. Als negen groene ballen tijdens het jongleren keer op keer tegelijk de lucht in gaan, weet je hoe gecoördineerd de bewegingen zijn en hoe precies ze op elkaar zijn afgestemd. 

Even later laat hij zien hoe hij jongleren toevoegt aan een bewegingsfrase van Cunningham. Twee jongleurs zet hij in als één brede vierarmige danser. Door duo’s het voorbeeld te laten geven, zie je ook hoe lastig het is. Slechts één van de vier duo’s kan de betreffende beweging voor armen, benen én ballen uitvoeren zonder een bal te laten vallen. Waarna ze elkaar opgelucht feliciteren.

Aan lastige choreografieën is geen gebrek. Op de live gespeelde soundscape van Caroline Shaw duiken dansers over en onder elkaar, nemen hun ballen mee via hand, borst, schouder, knie in talloze bijzondere patronen. Sneller dan je kunt kijken komen er ballen, ringen of kegels bij. Ze wisselen van gebruiker, worden aangegeven en meegenomen door jonglerende performers die zich sierlijk over het podium bewegen met sprongen en bewegingsfrasen.

Telkens wordt de moeilijkheidsgraad opgevoerd, worden elementen één voor één toegevoegd en weer weggenomen. Van ballen, naar ringen, naar kegels. Soms schittert iemand in een solo, vaak imponeren de negen jongleurs daarna door te laten zien dat zij allen de betreffende beweging beheersen. 

Zo kijk je een uur lang naar een aantrekkelijke mix van esthetiek, kunde en humor. Want ja; er valt weleens een bal en daar kun je maar beter niet te zwaar aan tillen. ‘Een moment voor reflectie’, noemt Gandini dat in zijn inleidende praatje. ‘We hebben er een paar in gestopt, maar voor wie de show al heeft gezien: ze zitten nu op net iets andere plekken.’

Foto: Dolly Brown