Groot en rond hangt de maan tegen de achterwand van het theater. De grote cirkel eromheen benadrukt het nog wat meer: als je een weerwolf bent, draait alles om de maan. Zo ook in Dolfje Weerwolfje De Musical, een herneming van de succesvolle familievoorstelling uit 2016 van Rick Engelkes Producties. Met een grotendeels nieuwe cast, een iets ander decor en lichtelijk aangepaste kostuums is ook deze voorstelling weer flitsend, komisch en onderhoudend.
Boeiend aan kindermusicals is altijd weer: hoe worden de kinderpersonages ingevuld? In Dolfje Weerwolfje gebeurt dat door drie kindacteurs in de rollen van Dolfje, Timmie en Noura. Bij de première in de Haarlemse Schouwburg waren dit de mooi gecaste Noah Fontijn, Quan Wassens en Eva Franken, onderdeel van een wisselende 12-koppige kindercast. Zij spelen de hele avond dezelfde rol. De overige personages (waaronder nog een paar kinderen) worden door vier snel van rol wisselende volwassenen ingevuld. Dat lijkt soms wat chaotisch, maar uiteindelijk werkt het best goed.
De musical begint spannend met wat ‘wolken’ voor de maan en geheimzinnige figuren in lange regenjassen. Maar al snel is de spanning er af: Dolfje is een schattig en pienter wolfje en zijn pleegbroertje Timmie een enthousiaste goedzak. Het is leuk om te zien hoe ze de fysieke kracht van de toch maar kleine Dolfje verbeelden: Timmie wordt om de haverklap per ongeluk door Dolfje omvergeduwd als hij hem een schouderklopje wil geven. Wel erg jammer dat er bij de première problemen waren met de pruik, bril en neus van hoofdrolspeler Noah Fontijn, wat hem duidelijk in zijn spel belemmerde.
Voor de rest verliep de voorstelling behoorlijk voorspoedig, zelfs met de talloze changementen en verkleedpartijen van onder andere Levi Vos (geloofwaardig als gekke vader) en Finn Poncin, die mooi wisselt tussen Opa Weerwolf, meester, puber en meneer Van Dalen. Zelfs als het omkleden even iets stroever gaat, laat hij dat soepeltjes met de scène versmelten.
Qua verhaal is deze musical weinig subtiel. Anders zijn is niet erg, anders zijn is bijzonder. En bijzonder is leuk. Dat is de boodschap die de jonge toeschouwers ingepeperd krijgen door regisseur en scriptschrijver Jasper Verheugd. Waar het boek hier nog enigszins rustig naartoe werkt, wordt dit nu wel erg snel geserveerd. Maar eigenlijk verloopt alles aan deze musical supersnel, en hoe kan je anders het hele eerste boek in deze reeks van Paul van Loon in vijf kwartier vatten?
Die snelheid deert ook niet echt, want afgezien van soms wat gebrekkige verstaanbaarheid en enkele wat ondefinieerbare personages (spelen die twee vrouwen nou tuttige dames of kittige schoolmeisjes? En wie zijn die twee domme jongens nou precies?) zijn de grote lijnen prima te volgen. De pakkende muziek en de leuke acteurs (o.a. Bente van den Brand als mevrouw Krijtjes) maken Dolfje Weerwolfje tot een onderhoudend theaterspektakel. Een gezellig uitje voor het hele gezin, ongecompliceerd, gewoon een fijne theaterervaring. Wrow!
Foto: Willem van Walderveen
Sinds 1970 bewaart musicalzanger Bill van Dijk zijn kostuum uit de hippiemusical Hair, die dat jaar zijn Nederlandse première beleefde. Het is een bijna sereen gewaad in getemperde kleuren dat hij droeg in de rol van Claude. (meer…)
‘Waarom mot je nou een week op trainingskamp? Jullie kenne toch al voetballen? Of motten ze het nog leren?’ Danny, de vrouw van Johan Cruijff, zint het niet dat haar man weer weg moet. Ze heeft niets met voetballen. Fijn dat er zoveel geld binnenkomt, zeker in Barcelona, maar ze is het zat om haar man met de rest van de wereld te moeten delen. (meer…)
‘Awooeeh’ of ‘wakkabakkaboe’? In de familiemusical Dolfje Weerwolfje en Foeksia de Miniheks komen de twee populaire personages van Paul van Loon samen om het heksen- en weerwolvenbos voor eens en altijd te herenigen. Het vervolg op Dolfje Weerwolfje van Rick Engelkes Producties is een slimme cross-over vol vrolijkheid en magie. (meer…)
Het zou niet makkelijk worden voor de makers van de Pippi Langkous musical, om recht te doen aan en overeind te blijven na de ijzersterke televisieserie die al bijna een halve eeuw door telkens weer nieuwe generaties op de televisie is gezien. Maar wie zich aan de checklist van Pippi-kenmerken houdt komt een heel eind: […]
Hallo Sara,
goeie recensie, maar waarom noem je niet alle rollen? De cast is immers klein en iedere speler verdient aandacht! Juist in deze harde theaterwereld. Dus voor de volledigheid, noem ook Lotte Slinkert met haar verschillende rollen en heldere zangstem. Ik geloof dat zij, net als Levi, een conservatoriumstudent is die alles kunnen gebruiken om een plek te krijgen in de theaterwereld.
Beste Sara,
Inderdaad erg jammer dat er niet de moeite is genomen om de volledige cast te erkennen.
Een kleine moeite lijkt mij aangezien er in uw recensie zo te zien veel aandacht is besteed aan details.
Ik sluit mij verder aan bij Guus.
Hoi Roos en Guus, dank voor jullie reactie. We willen bij Theaterkrant het liefst alle medewerkers (voor en achter de schermen) noemen, maar daarvoor is in een recensie geen plek. We plaatsen daarom naast onze recensies een blokje met alle credits. Dat verschijnt nadat die gegevens zijn ingevoerd bij de Theaterencyclopedie.