Op het eerste gezicht voelt het toch een beetje als here we go again, de nieuwe versie van Mamma Mia!. Drie maal eerder stond de jukeboxmusical uit 1999 op de Nederlandse planken (2003-2006, 2009-2010 en 2018-2019). Toch blijft de vrolijke hitparade met de fameuze liederen van ABBA een groot succes. (meer…)
‘Don’t dream it, be it’: de sleutelwoorden van de uitzinnige horror-musical Rocky Horror Show hebben nu meer betekenis dan ooit. De grote zaal van Internationaal Theater Amsterdam was tot de nok gevuld bij de landelijke première van deze show, gebaseerd op de cultfilm The Rocky Horror Picture Show (1975). Zelfs buiten de schouwburg stond een lange rij van bezoekers die zich toepasselijk hadden gekleed met netkousen, rode leren laarzen en een enkele dragqueen. Dat zijn de echte fans.
De Rocky Horror Picture Show kent als film een lange weg: na de volkomen flop van de eerste lancering werd het uiteindelijk een middernachtelijk succes, vooral omdat bezoekers, de patrons, meedoen en toepasselijke rekwisieten meenemen, die ook in de film voorkomen. In Amerika is het de gewoonte dat groepjes fans voor het witte doek de hele film imiteren, wie dat een keer heeft gezien is verkocht. Publieksparticipatie op hoog niveau. Voorafgaand aan de film was de show een rockmusical, voor het eerst opgevoerd in 1973 in Londen. En nu kan Nederland kennismaken met deze briljante parodie op science-fictionfilms uit de jaren 1930-1950, B-films en films als Frankenstein (1931) en Dracula (1931).
Een lekke band op een koude novembernacht doet het pas verloofde, onschuldige en maagdelijke stelletje Janet en Brad belanden in het bizarre landhuis van dr. Frank-N-Furter. De dokter en zijn personeel zijn afkomstig van de planeet Transsexual. Frank-N-Furter, met vampierachtige trekken, heeft zelf een mens gecreëerd, Rocky Horror. Hiertoe gebruikte hij de hersens van de door hem met een kettingzaag vermoorde Eddie, in de film vertolkt door rockzanger Meat Loaf. In dit landhuis dient iedereen ertoe dokter Frank-N-Furter met zijn ‘speciale wensen’ op gebied van bloeddorst en vrije seks te dienen. Gasten zoals het prille stel zijn meer dan welkom.
Regisseur Martin Michel en choreograaf Chiara Re maken van het oorspronkelijke script en muziek door Richard O’Brien een wervelende, snelle en muzikale rockshow. Hoofdrolspeler en zanger Sven Ratzke, bekend van zijn briljante David Bowie-vertolkingen, is de gedroomde Frank-N-Furter. Moeiteloos acteert en zingt hij hits als ‘Let’s do the time warp again’ of zingt mee met andere castleden in ‘Coming home’, ‘Touch me’ en ‘Sweet transvestite’. De kostuums van Arno Bremers en het decorontwerp van Eric van der Palen dragen bij aan een vlekkeloos visueel spektakel. Knap van Ratzke is dat hij in tal van scènes een nauwe band met het publiek behoudt, zoals wanneer zij de feesthoedjes opzetten omdat Frank-N-Furter tijdens de cocktailparty zelf een feesthoedje opzet.
De voorstelling opent met het lied ‘Science fiction/Double feature’ uitgevoerd door Magenta, een prachtige rol van Ellen Pieters. Terwijl sciencefictionachtige beelden voorbijglijden zingt ze over klassieke films als ‘The day the earth stood still’ en ‘Forbidden planet’. De toon is gezet. Het stelletje Janet en Brad wordt vertolkt door Esmée Dekker en Samir Hassan. Tegenover de bezorgde Brad acteert Dekker voortvarend als een jonge vrouw die nieuwsgierig is naar de geheime wereld der transseksuelen.
De show is ook een ode aan onbeteugelde libido. In de film krijgen Janet en Brad seksuele genoegdoening door Frank-N-Furter in ieder een eigen kamer, in de musical is dat in de verschillende loges van het theaterbalkon dat onderdeel vormt van het decor. De Janet van Dekker denkt seks te hebben met Brad, het is in werkelijkheid Frank-N-Furter. Ze slaakt genotsgilletjes, trappelt met haar benen, ze ging helemaal ‘aan’. Een volmaakt geacteerde vermoorde onschuld. Ze belandt vol graagte in bed met Rocky zelf, een extreem mannelijke Yoran de Bont. Een fijne, grimmige butler is Riff Raff, gespeeld door Raymond Kurvers. Sabine Beens is de perfecte groupie. Dit alles krijgt stevige muzikale begeleiding door het live orkest onder leiding van Haye Jellema met snoeiende gitaren die je bijna fysiek raken.
Temidden van alle tumult is Erik Brey als kalme, waardige verteller een acteur die de ironie op hoog niveau tilt. De vertaling van de tekst en enkele van de liedjes is van Jeremy Baker, en dat werkt goed, zowel zingbaar als speelbaar. ‘Science fiction/Double feature’ door Magenta wordt ‘Sciencefiction, groot spektakel’. Dat laatste is deze Rocky Horror Show beslist, een groot theatraal en muzikaal spektakel, met Ratzke als superieure horrordiva.
Foto: Roy Beusker
Niet zo’n hele zorgvuldige (dus in mijn ogen weinig waardevolle) recensent: de time warp wordt zo ongeveer door iedereen behalve Frank-n-further gezongen, terwijl sweet transvestite en going home zo ongeveer zijn solo nummers zijn. Verder een hele goede show hoor, maar een recensie van niks op deze manier.
Correcties op het bovenstaande: navraag bij het impressariaat leert dat Sven Ratzke meezong met de reprise van ‘The Time Warp’ en Ratzkes solonummers zijn nooit helemaal solo. In de mise-en-scène en choreografie zijn de personages bijna voortdurend allemaal op de bühne. Het is trouwens niet Frank-n-further maar Frank-N-Furter, dat is wel een essentieel verschil; ‘furter’ heeft in dit verband niets met ‘further’ te maken.
@Jos Starmans: Ik begrijp je toon niet. Een hele positieve recensie toch? Jammer (en een beetje kinderachtig) dat je de als zeer bekwaam en vakkundig bekend staande recensent afserveert op zo’n flauwe manier.