Edward Montie is op 25 mei op 61-jarige leeftijd overleden. Zowel als acteur, regisseur en toneelschrijver zette hij zich in voor nieuw Nederlands repertoire. 

Edward Montie (Amsterdam, 1959) studeerde in 1982 af aan de Toneelacademie Maastricht, waarna hij meteen vaste speler van Toneelgroep Centrum werd dat zich toen positioneerde als fervent voorvechter van het uitvoeren van oorspronkelijke Nederlandse stukken. Drie jaar later ging hij freelance verder en speelde onder meer bij Toneelgroep Baal, Toneelgroep Theater en Theater Persona. Ook was hij te zien in een aantal tv-series en films, waaronder Fien (1985), Flodder (1986) en Medisch Centrum West (1988).

In 1988 debuteerde Montie als regisseur met de voorstelling De vaders, geschreven door Willem van Toorn. De voorstelling kwam uit als lunchvoorstelling bij de toenmalige theatercombinatie Bellevue/Nieuwe De La Mar, waarvoor Montie ook zijn eerste eigen teksten schreef. In 1989 schreef hij de lunchvoorstelling Bahia, en in 1993 De juf. De laatste was een monoloog gespeeld door Elsje de Wijn en werd wegens succes drie jaar later hernomen in de grote zalen. De tekst kreeg toen een mannelijke tegenhanger: De meester, gespeeld door Jérôme Reehuis. Victor van Swaay werd Monties vaste regisseur.

Grote bekendheid als toneelschrijver kreeg Montie met drie komedies voor de grote zaal, die hij zelf presenteerde als vrolijke toetjes van het toneelseizoen. De eerste twee stukken De beeldenstorm, een hysterische triller (1991) en Na de beeldenstorm, tien kippen en een geit (1992) werden gespeeld door tien mannen in travestie. Met De gidsen (1995) kwam het vrouwelijke antwoord. 21 actrices (‘vanwege de magie van het getal, drie keer zeven’) speelden jonge, uitgelaten padvinders in korte rokjes tijdens een desastreus verlopend zomerkamp. Onder meer Adèle Bloemendaal, Nelly Frijda en Elsje de Wijn speelden mee. Volgens de recensies uit die tijd lag de zaal plat. Eddy Geerlings riep in het Algemeen Dagblad de voorstelling uit tot ‘De vrolijkste voorstelling van het jaar’. Het stuk wordt nog regelmatig heropgevoerd in het amateurcircuit.

In 2002 kwam Monties laatste grote tekst uit, de musical Sinatra, That’s Life, geregisseerd door Frans Weisz.