In Amsterdam is op 70-jarige leeftijd Frank Sheppard overleden. Dat heeft zijn familie bekend gemaakt. De Amerikaanse Sheppard werkte als acteur, regisseur en zanger. Halverwege de jaren ’80 kwam hij naar Nederland, waar hij in een groot aantal theatervoorstellingen speelde. Hij was met name een van de beeldbepalende acteurs van Cosmic. (meer…)
Herman Frank is op 2 mei in Den Haag overleden. De acteur, regisseur en schrijver was eind jaren zestig oprichter van jeugdtheatergroep Pssstt, dat kritisch en absurdistisch theater bracht voor een jong publiek.
Herman Frank (1935, Maarssen), pseudoniem van Hermanus Petrus van Putten, begon zijn carrière in de jaren zestig van de vorige eeuw als voordrachtkunstenaar en liedjeszanger op straat en in cafés. In 1965 sloot hij zich aan bij ‘In den Twijfelaar’, de Rotterdamse cabaretgroep van onder anderen Louis Lemaire, Louis Kockelmann en Loes Vos.
Medio jaren zestig bedacht Frank de figuur clown Piccolo, die hij eerst als pop bediende vanachter de poppenkast en later zelf ging spelen. De clown met een Pierrot-achtig wijd wit kostuum en een witte traan op zijn gezicht werd ook de spil van het gezelschap dat hij in 1968 in Rotterdam oprichtte: kindertheater Pssstt.
Pssstt vond begin jaren zeventig een thuis in Den Haag, eerst in het HOT (Haags Ontmoetings Theater) en later in het Museon. De groep speelde er vooral matinees op zondag. Frank combineerde het gezelschap met acteerwerk bij andere gezelschappen, zoals het Nieuwe Rotterdams Toneel en de Haagse Comedie. Pas toen het gezelschap in 1978 subsidie van de gemeente Den Haag kreeg, kon hij zich volledig aan het jeugdtheater gaan wijden.
Tot 1990 bleef Frank met Pssstt jeugdtheater produceren. Het waren vaak actuele, ietwat absurdistische bewerkingen van klassiekers. Doornroosje raakte verslaafd aan heroïne en een feministische Sneeuwwitje weigerde haar huishoudelijke taken. De kritische onderwerpen moesten de jonge kijker mondiger maken, maar (links) vormingstheater mocht het van de makers niet heten. Ze wilden nadrukkelijk in het midden laten wat goed en slecht is. Bijzonder voor die tijd was eveneens dat Frank met zijn voorstellingen ook ouders wilde aanspreken. ‘Kindertheater bestaat niet. Theater laat zich niet vangen in leeftijd, als je het goed doet tenminste’, zei hij in 1980 in de Nieuwe Leidsche Courant. ‘Ik streef uiteindelijk naar een soort volkstheater waar de hele familie naar toe komt’.
In de jaren negentig werd Frank als acteur een vast gezicht bij het toenmalige Nationale Toneel, waarbij hij meer dan twintig voorstellingen speelde. Begin deze eeuw produceerde hij nog een aantal literaire producties bij het Haagse Branoul.
Herman Frank was Ridder in de Orde van Oranje-Nassau.
In de rol van de Witte Dame in het Pssst theaterstuk Flarden (jaren 80) kwam de jongen met de hulp van Hades (Herman Frank) op het eiland aan zijn levenslied. Met dat lied zou hij het leven aankunnen. Dat dit stuk zoveel deuren voor mij heeft geopend wist ik toen nog niet.
Dankjewel Herman voor je wijze lessen, dankjewel voor je levenslessen.
Een verloren neef is heen gegaan. Nooit contact mee gehad maar wist wel dat hij een theater man was. Vrouw, kinderen, kleinkinderen?, sterkte nog met dit verlies.