De dingen zijn niet wat ze lijken, is de ondertitel van Het meisje, de jager en de wolf. In de nieuwe jeugdopera van De Nationale Opera wordt de wolf in ere hersteld; zo slecht is hij niet, hij wordt alleen verkeerd begrepen. Een mooie gedachte, maar de begrijpelijkheid van het verhaal laat te wensen over. (meer…)
De Kindermuziekweek vindt dit jaar noodgedwongen vrijwel helemaal online plaats, maar mede dankzij intelligent camerawerk weet De Vos, de Raaf en het Meisje gemakkelijk veertig minuten te boeien. Uitgangspunt is de bekende fabel van Jean de La Fontaine. Daantje Idelenburg geeft daar een frisse eigen draai aan.
De vos is hier niet vooral sluw, de raaf niet louter ijdel. Meneer Vos is eerder schuw, eet alleen vegetarisch en draagt een bolhoedje. Het vervaarlijk grommen moet hij nog oefenen, want dat heeft zijn zeer beschaafde moeder hem nooit geleerd. De vals krassende en vloekende Mevrouw Raaf vindt hem vooral raar, maar gaat wel verhaal halen als zij geen ‘uitgangding’ heeft gekregen voor het verrassingsfeest voor Mevrouw Muis. Een feest dat Vos georganiseerd heeft in de hoop dat alle dieren, nee ‘iedereen min één’, kaas mee zal brengen, want daarvan loopt het water hem in de bek.
Daantje Idelenburg zet de stemmen van Vos en Raaf flink aan, maar is ook de verteller en het Meisje. Dat meisje houdt van verdwalen en speelt een belangrijke rol in de ontknoping, die een heel andere moraal heeft dan de fabel van La Fontaine. Idelenburg wordt begeleid door slagwerker Chris Saris, die het verhaal afwisselend een sprookjesachtige en onheilspellende sfeer meegeeft (compositie Niek Idelenburg). Tekenend is de kleine variatie op het ook voor zesjarigen meteen herkenbare ‘Happy birthday to you’ dat een sinistere wending krijgt.
De spelregie van Rianne Meboer is zonder overbodige opsmuk en wordt versterkt door de sterke beeldregie. Voor de registratie pakt Joke Hoolboom namelijk flink uit met drie camera’s en een drone, waardoor bijvoorbeeld het wegvliegen van Mevrouw Raaf prachtig wordt gevisualiseerd. De soepele afwisseling tussen close-ups en ongebruikelijke camerastandpunten voegen echt wat toe en betrekken de onlinekijker vanaf de eerste minuut bij het vertelde. Zeker voor muziektheater geldt natuurlijk liever live, maar deze registratie bewijst dat online zeker niet saai of voorspelbaar hoeft te zijn en wel degelijk avontuurlijke invalshoeken biedt.
Foto: Ben van Duin