Tijdens ‘De Parade gaat door!’ in het Eindhovense Parktheater, staat de Paradevoorstelling De les in de grote zaal van het theater. Onder normale omstandigheden was dit een intieme tentvoorstelling geweest, nu moeten de drie acteurs die deze zeventig jaar oude tekst van Eugène Ionesco op de planken brengen hun best doen om de achterste rijen te bereiken. En dat valt niet mee, al helemaal niet op vrijdagavond 3 september, wanneer hun microfoontjes meermaals hevig kraken en het spel verstoren.

Het gezelschap Van der Vlugt & Co is opgericht door Bram van der Vlugt, zijn zoon Floris (die voor deze voorstelling verantwoordelijk is voor de muzikale compositie) en zijn dochter Hester. Samen maakten ze al meerdere voorstellingen. Ditmaal kozen ze voor de absurdistische klassieker van Ionesco. Hierin komt een meisje voor bijles op bezoek bij een professor. De oude professor lijkt zeer voorkomend, maar wat begint als een onschuldige les, ontaardt al gauw in een onbegrijpelijke uiteenzetting met een gewelddadig einde. Het meisje blijkt enkele basale rekenkundige principes niet te beheersen. Uit ergernis schakelt de professor over op een onzinnig en onnavolgbaar verhaal over taalkunde.

In de regie van Bruun Kuijt toont Bram van der Vlugt vooral zijn sterke tekstbeheersing. Steeds feller en grimmiger speelt hij de oude professor. Sarah Bannier biedt hem als het naïeve meisje in eerste instantie toch af en toe stevig weerstand. Maar dan begint het: ze krijgt kiespijn, onverdraaglijke kiespijn, die na een tijdje overgaat in buikpijn, hoofdpijn, pijn overal… En op het toppunt van een bizarre verhandeling over de taalkundige oorsprong van het woord vleesmes, vermoordt de oude man het meisje.

Zijn dienstmeid, die hem vooraf en tussendoor al waarschuwde voor het onheil, helpt hem met het wegwerken van het lijk. Charley Yntema lijkt jammer genoeg erg onzeker in deze rol en overtuigt niet. Haar vrolijke blik aan het einde, wanneer ze weer een nieuw slachtoffer binnenlaat, past ook totaal niet bij het onderdanige personage zoals ze dit eerder vormgaf, wat de bizarre relatie tussen professor en dienstmeid nog minder invoelbaar maakt.

Het gezelschap zegt op zijn site dat deze tekst nu misschien wel actueler dan ooit is. Dat lijkt wat vergezocht. Het gaat weliswaar over een tirannieke oude gek die willekeurige onschuldige slachtoffers maakt, maar tijdens de voorstelling zelf valt er geen link met de actualiteit te bespeuren. De problemen met de geluidstechniek maken het de acteurs zichtbaar moeilijk om zich te concentreren. Wellicht is De les in potentie een interessante voorstelling, maar op deze specifieke avond kwam hij niet uit de verf.

Foto: Pascal Fielmich