De theaterrecensent blijft thuis. De theaterzalen zijn dicht, maar het online aanbod staat wagenwijd open. In plaats van voorstellingen te bezoeken, zap ik de komende dagen lukraak langs registraties, live-streams en andere online-projecten. Vandaag: parodiërende sketches voor kinderen (en hun ouders).

Theatermaker Margo Verhoeven bedacht een soort zevenplusvariant van het in 2018 opgeheven theatrale actualiteitenfeuilleton De orde van de dag. Deze mashup van Quest en kletspraat zou De grote puntje puntje show gaan heten en afgelopen vrijdag in première gaan, maar toen kwam corona. Dus werd de première verplaatst van Theater de Krakeling naar het digitale podium YouTube. Thuisrecensenten kregen per mail van gulle pr-medewerkers ‘een onbeperkt aantal vrijkaarten’ aangeboden.

In een montage van een kwartier komt een reeks scènetjes, interviewtjes en andere vrolijke ongein voorbij, waarbij het omgaan met de coronacrisis vrolijk belachelijk wordt gemaakt: van moeders die zich verstoppen voor hun kinderen, overspannen helpdeskmedewerkers, fitnesslessen met zakken chips en cola en een commercial van een stinkbompen (voor gegarandeerde sociale distantie bij het buitenspelen).

Ondertussen publiceerde jeugdtheatergezelschap BonteHond in maart een keur aan absurdistische minisketches voor twaalf plus – ook op YouTube – onder de vlag Studio BonteHond. In deze ’theatrale bewerkingen van echte frustraties’ – opgenomen tussen 2017 en 2019 – reflecteren aan BonteHond verbonden theatermakers vanuit hun perspectief als maker in een twaalftal sketches van ongeveer drie minuten op de wereld van nu.

Van lege revoluties tot goedbedoelde tips die theatermakers te verstouwen krijgen en een innemend betoog voor polygamie – dat alles tegen de achtergrond van een vaak lekker desolaat Almere. Een hartstochtelijk potje rotondekunstfrustratie (‘Je wordt ineens gedwongen de wereld van allerlei andere kanten te bekijken. Dat is toch niet normaal?’) mondt uit in diepe ontroering: ‘En niemand die je daarvoor waarschuwt!’

In beide concepten nemen de theatermakers niet alleen de wereld om zich heen, maar vooral ook zichzelf vrolijk op de hak. Hoe maak je je eens lekker druk om dagelijkse beslommeringen? Hoe wordt klein leed verheven tot groots en meeslepend drama, en andersom?

Ze voeren personages op die zichzelf stuk voor stuk met onverdroten toewijding bloedserieus nemen. De hardnekkigheid waarmee dat gebeurt is afwisselend hilarisch en ontroerend. Zonder ergens belerend te worden, sporen de sketches aan eens goed naar jezelf (en voor de kinderen: ook graag naar je ouders, met hun ouder-fratsen) te kijken. Laten we onszelf vooral niet te serieus nemen, zeker niet als de actualiteit waarin we zitten al serieus genoeg is.

Gezien op YouTube: De grote puntje puntje show van Braatvis en het NUT (Nieuw Utrechts Toneel) en Studio BonteHond van BonteHond. Beeld: Herman van Bostelen met daarin een still uit De grote puntje puntje show.