Uiterst beschaafd en onberispelijk gekleed komen meneer en mevrouw op. Namen hebben ze niet en dat hoeft ook niet want het zijn professionals die er zijn om ons de cursus ‘Hoe Hoort Het?’ te geven. Met eenvoudige adviezen als ‘geen boeren, geen scheten en nooit je snot opeten’, maar ook bij meer gecompliceerde zaken weten zij precies hoe het hoort. (meer…)
Helden zijn het, de drie buren in de voorstelling Schrik! (4+) van Kwatta, ook al lopen ze op pantoffels. ’s Ochtends gooien ze de ramen open, poetsen ze hun tanden en drinken ze koffie op de stoep. Totdat er een brief met verontrustend nieuws wordt bezorgd: de schrik is in de stad. Dan is het gedaan met de vrolijkheid. De grote, witte schrik of de glibberschrik, uit alle hoeken en gaten komt hij tevoorschijn.
Bang zijn, daarover gaat Schrik! van regisseur Annelies van Wieringen bij Kwatta. Een herkenbaar onderwerp voor jonge kinderen, maar hoe vertaal je dat geloofwaardig naar het toneel zonder hen te beangstigen?
Allereerst is er het lied ‘We zijn niet bang, we zijn niet bang’ dat als een mantra wordt herhaald tijdens de voorstelling. De buren praten elkaar moed in en kruipen met hun dekbedden tegen elkaar aan als ze niet meer naar huis durven. Want hoewel Tessa Zoutendijk virtuoze fragmenten van bekende melodieën aan haar viool ontlokt, wordt de harmonie regelmatig wreed verstoord als haar stok opeens uitschiet alsof er iets uit de bocht vliegt, of als de snaren vervaarlijk kraken. Spannende geluiden die zo uit een speelfilm kunnen komen, maar die Zoutendijk met behulp van viool, xylofoon, minipiano, trommels en andere instrumenten oproept op het toneel.
Dan is er de inventieve combinatie van beweging en vormgeving waardoor verschillende scenario’s de kleine wereld van de drie buren (Remco Melles, Margje Wittermans en Justus van Dillen) passeren. Leeg als een schoongeveegd schoolbord zijn de drie huisgevels bij aanvang, maar met tekeningen krijgen de woningen ramen, deuren en luxaflex. Later verschijnen er donkere bomen en zelfs een monster in de buurt. Een door angst ingegeven aarzeling wordt mooi geïllustreerd wanneer een van de spelers in een poging moed te vinden eerst een voetstap op de grond tekent voordat hij een stap onder de donkere bomen zet. De voorstelling is dan ook gemaakt met oog voor detail en heeft verrassende vondsten in petto. Zo mengen het geluid van het gorgelen na het tandenpoetsen en een lepel en koffiekopje zich uitstekend met de zang en instrumenten.
Met hun sprankelende spel en een stoepkrijt in de hand reiken Remco Melles, Margje Wittermans en Justus van Dillen doeltreffende en geestige oplossingen aan om de schrik in allerlei hoedanigheden te lijf te gaan. En daarmee heeft Kwatta een sterke muziektheatervoorstelling voor jonge kinderen in huis.
Gefeliciteerd!!!!! Ik kom gauw kijken en… genieten. Goede reis! Julia H.