Waar zijn mensen voor bedoeld? Dat was voor Eric Mijnster de grote vraag na zijn universitaire studie. Werd het een baan op kantoor met een scherm tussen hem en de zon of koos hij voor wat zijn hart wilde: naar buiten? In Een ongelofelijk belangrijk en waargebeurd verhaal over geluk enzo, een stimulerende theaterlezing voor mensen vanaf negen, geeft hij het antwoord.

‘Hoe oud ben jij? Twaalf? Heb je al een businessplan?’

‘En jij? Wie komen er op je verjaardag? Vrienden? Je kunt beter kiezen voor mensen die goed zijn voor je netwerk.’

Eric Mijnster begint streng, om dan om te slaan: dit zeiden ze vroeger tegen mij. Dat waag ik te betwijfelen, maar zijn idee is duidelijk: we leven in een wereld waarin geld, zekerheid en efficiency de dienst uitmaken. Daar worden mensen niet gelukkiger van.

Mijnster (31) worstelde met de scheiding van zijn ouders (hij was toen dertien) en zijn nieuwe stiefvader. Hij stelde hem redelijke vragen en kreeg onredelijke antwoorden, die erop neer kwamen dat hij zijn mond moest houden omdat de stiefvader immers het geld binnenbracht. Wie betaalt, bepaalt, en anders donder je maar op.

De confrontatie leidde verrassend genoeg niet tot puberaal verzet, maar tot hard werken, mooie cijfers en een universitaire studie communicatie. Bij een saaie stage kon hij de grote vraag niet meer uit de weg gaan: wat wil ik nou echt? Volg je hart en kom in je flow, werd zijn missie. Hij schreef er een boek over: Het geluksgevoel.

Door een voetbalblessure kwam hij op de fiets terecht. Dat werd zijn passie. Hij begon zelfs aan de route des grandes Alpes: 650 kilometer over veertien bergpassen tot 2800 meter. Dertig uur fietsen. En dat wilde hij ook nog in één keer doen.

Annemiek Nienhuis, artistiek leider van Wildpark, zag theaterstof in het Maarten van der Weijden-achtige verhaal. Ze bewerkte Het geluksgevoel en regisseerde de schrijver. Die brengt Een ongelofelijk belangrijk en waargebeurd verhaal over geluk enzo met overtuiging en veel contact met de kinderen in de zaal.

Soms maakt hij te simplistische sprongen. De natuur denkt niet na en toch gaat alles goed, dus waarom zouden wij dat wel doen? Nou, bijvoorbeeld omdat de natuur geen bewustzijn heeft en geen keuzes kan maken en wij wel. Maar de boodschap laat niets te raden over: volg je dromen en laat je niet remmen door zogenaamd volwassen redelijkheid of angst om het anders te doen dan anderen. Zorg dat je in je flow komt. Dat even modieuze als vage begrip betekent ongeveer: doe waarvoor je intrinsiek gemotiveerd bent.

Nienhuis en Mijnster zetten een aantrekkelijke TED-talk-achtige performance op de vloer, met een achterdoek dat de mogelijkheid geeft van projecties van heldhaftige en inspirerende foto’s en een grafische verbeelding van de fietstocht. De fiets staat er ook, op een standaard. Al trappend doet Mijnster een deel van het verhaal. Hij heeft zijn keuze gemaakt: een leven buiten in een sportbroek, niet binnen in een pak met stropdas.

Foto: Patrick Hesdahl