Salvador Dali, de grote, surrealistische Catalaanse kunstenaar, heeft zich net voor zijn dood in laten invriezen en ontwaakt in het bijzijn van het publiek. Dalí, of hoe word ik beroemd? is niet alleen een muzikale voorstelling over het leven van Dalí, maar gaat ook op zoek naar de vraag wat het nu nog betekent om beroemd te zijn.

Auto’s waarbinnen het regent in plaats van erbuiten, gigantische eieren bovenop huizen, gesmolten klokken of vreemde dunne dansende snorretjes. Alle bekende werken van de Spaanse schilder schieten op grote schermen voorbij. Centraal op het toneel staat de ijskast, waar Dalí (René Groothof) uit kruipt. We bevinden ons in een museumzaal, met herkenbare objecten van de kunstenaar. Samen met de suppoosten, gespeeld door de cellist en toetseniste, volgen we leven en liefde van Dalí door de tijd.

Wanneer zijn oudere broer op tweejarige leeftijd sterft moet de kleine Salvador hem in alles vervangen. Hij krijgt zijn naam, zijn kamer en zijn kleren. Omdat dit allemaal aan hem wordt opgelegd gaat hij op zoek naar een nieuwe, eigen Dalí. Hij wil anders en beter zijn dan zijn broer, die nooit meer iets fout kan doen. ‘Hoe verzet je je tegen het normale?’ ‘Hoe val ik op?’ ‘Ik laat me van de trap vallen en ga uit wandelen met een miereneter, niet met de hond. Dat doen anderen al.’

Saai wordt de voorstelling nooit. De teksten van Don Duyns zitten vol humor en sluiten mooi aan bij de fantasie van Dalí. René Groothof is in deze voorstelling opnieuw een virtuoos verteller. Het is heerlijk te zien hoe hij samen met cellist Paul Rittel en toetseniste Mareike Lenz de taal en de muziek bespeelt. Regisseur Aike Dirkzwager en René Groothof laten opnieuw zien dat zij een droomteam zijn in het produceren van muziektheater voor kinderen.

Wat het betekent om anno 2013 beroemd te zijn, blijft een lastige noot in de voorstelling. De schilderijen verdwijnen en er volgen beelden van The voice of Holland, DWDD en Youtube. Iedereen kan voor even beroemd zijn. Bestaat het nog om origineel en uniek te zijn? Bekend-zijn is vaak oppervlakkig. Wat is nog privé en wat is publiek? Vrijwel alles gedeeld en bijna niets is meer geheim. Dat zijn goeie invalshoeken voor een voorstelling, maar geldt het ook voor het leven van de excentrieke Dalí? Goeie kans dat hij er wel iets op gevonden had, als hij nu nog leefde.

(foto: Stephan Vanhesteren)