De Nederlandse regisseur Teunkie Van Der Sluijs is deze zomer toegetreden tot de artistieke staf van The Young Vic in Londen. Als Creative Associate gaat hij een van de grootste productiehuizen van Groot-Brittannië ondersteunen in zijn ambitie om relevantere programma’s te maken voor een breder publiek. ‘We willen het publiek theater ook echt publiek maken’, zegt Van Der Sluijs.

De nieuwe functie was een van de eerste initiatieven van de nieuwe artistiek leider Kwame Kwei-Armah, die vorig jaar David Lan opvolgde bij The Young Vic. Hij was op zoek naar een ‘conversation starter’ schreef Kwei-Armah in The Stage. ‘Iemand die in zijn ziel gelooft dat kunst en discours de status quo kunnen veranderen.’

Van Der Sluijs (Roermond, 1981) zit inmiddels een maand op zijn post, waar hij ‘meedenkt hoe het theater nog meer kan gaan inhaken op de realiteit en de werkelijkheid, zowel in de producties als met allerlei rand- en nevenactiviteiten’, legt hij uit aan de telefoon vanuit Londen. Hij denkt daarbij graag na ‘over nieuwe vormen, over hoe de theaterervaring kan veranderen, bijvoorbeeld meer richting live muziek-evenementen’.

Een belangrijk onderdeel van de functie wordt het ‘uitdagen van regisseurs of makers om in andere vormen of talen te spreken dan dat ze eerder gedaan hebben’. Van Der Sluijs wil daarbij het ‘eurocentristische repertoire als automatische standaard doorbreken’ en is daarvoor deze weken vooral heel veel aan het lezen. ‘Ik wil een zo goed mogelijk zicht hebben op wat er allemaal geschreven wordt en vooral op wat we misschien allemaal over het hoofd zien.’

Het werk sluit aan bij wat Van Der Sluijs de laatste jaren in Nederland maakte. Hij introduceerde en regisseerde verschillende verhalen vanuit een bicultureel perspectief, zoals A Raisin in the Sun van Lorraine Hansberry en Beneatha’s Place van Kwame Kwei-Armah bij Well Made Productions en coproducent ITA en The Mountaintop bij De Meervaart en Senf Theaterpartners.

De noodzaak van andere verhalen is groot volgens Van Der Sluijs. ‘In de westerse wereld is nu een grote beweging zichtbaar geworden die kiest voor uitsluiting in plaats van omarming, voor makkelijke oplossingen in plaats van moeilijke vragen, dan is het aan de kunst om een tegengeluid te laten horen, om een antwoord te bieden en de mogelijkheid om in de schoenen van een ander te gaan staan. Theater is ook een gemeenschappelijke ervaring waar je mensen echt samen kunt brengen.’

In Groot-Brittanië regisseerde Van Der Sluijs onder meer bij het Arcola Theatre, Assembly Rooms Edinburgh, deBarbican en Battersea Arts Centre. Hij was tevens verbonden aan HOME in Manchester, het Orange Tree Theatre, en als stafregisseur bij het  Royal National Theatre. Bij The Young Vic volgde hij een jonge makers traject na zijn de theaterregie-opleiding aan de toneelschool in Londen (Rose Bruford College of Theatre & Performance).

The Young Vic is op dit moment een van de grootste producerende theaterinstellingen van Groot-Brittanië. Er is een grote zaal met 500 stoelen en twee kleine zalen met 150 en 100 stoelen. In tegenstelling tot de meeste Engelse productiehuizen, richt het zich niet op schrijvers, maar op regisseurs of  ‘creators’, dus uitvoerende makers. Dat trekt grote namen aan, onder meer Peter Brook en Katie Mitchell maakten er werk. Vaak groeien de producties door naar West End of Broadway. Zoals A View from the Bridge van Ivo van Hove in 2014, waar hij ook twee Olivier Awards voor in ontvangst nam.

Foto: Studio Dubbelagent