Het geluid van een tikkende klok dirigeert het tempo van flikkerende spots die een cirkel vormen op het speelvlak. Op de achtergrond hangt een wit doek vanaf het grid diagonaal naar beneden, wat doet denken aan een lineaire maatstaf op een x- en y-as van nog nader te bepalen componenten. (meer…)
Choreograaf en danser Pieter Ampe staat bekend om zijn droogkomische performances. Ook in zijn nieuwste voorstelling ontbreekt de humor niet. Het duet is een samenwerking met zijn broer Jakob Ampe, stemtherapeut en muzikant. In Jake & Pete’s big reconciliation attempt for the disputes from the past keren de beide broers terug naar hun kindertijd. De voorstelling maakt deel uit van het internationale mentorprogramma Connect, Connect van Spielart in München, een initiatief dat ervaren mentoren koppelt aan jong talent. De Vlaamse regisseur Alain Platel (C de la B) koos voor Pieter en Jakob Ampe en was nauw betrokken bij deze productie van Campo in Gent.
Het decor is een verzameling houten en plastic kubussen, verder hebben ‘Jake’ en ‘Pete’ weinig nodig om hun broederschap te toetsen. Ze steken elkaar voortdurend de loef af. Bij aanvang van de voorstelling begint dat met een luid geschreeuw, waarin de één de ander probeert te overtreffen. Hun hoofden kleuren rood, zo hard gaat het er aan toe. Daarna ontstaat een spel waarin de mannen één voor één met hun lichaamsdelen verdwijnen in de kubussen, soms met hun billen, dan weer met hun hoofd ondersteboven. Ongemakkelijk wringen zij zich vast en dat levert grappige plaatjes op. Twee jongetjes zijn het, al lijken ze soms ook oude mannen, want om iets meer op zijn baardige broer te lijken heeft Jakob zich voor deze gelegenheid een nepbaard aangemeten. Het gehannes met de kubussen wordt onderbroken als de twee halverwege de voorstelling eindeloos rondjes rennen. Uiteraard gaat het opjuttende spel gewoon door tijdens de vele meters die ze afleggen.
Zingen kunnen de broers ook. Met ‘Bridge over troubled water’ en ‘That’s what friends are for’ krijgt het sentimenteel de ruimte. De broers dagen elkaar niet alleen uit, er is ook plaats voor genegenheid in de relatie. Dat blijkt bijvoorbeeld wanneer de twee hoge torens bouwen, waar ze niet zonder gevaar inklimmen. Prachtig is het wanneer Jakob hoog in de lucht ’Onze lieve vrouw van Vlaanderen’ inzet en ze beiden het Vlaamse lied in alle kleuren zingen. Op dat moment overstijgt de voorstelling zichzelf en wordt broederschap een veel groter begrip. Jake & Pete’s big reconsiliation attempt for the disputes from the past is een humorvolle, gelaagde voorstelling. Dat bewijst ook de komische kwinkslag in de eindscène, waarin de twee in hun malle galatenues nog een laatste statement maken ten aanzien van hun relatie. Met eenvoudige middelen creëren de Ampes een onvergetelijke voorstelling over zeer herkenbare mechanismen.