Het is misschien wel het allerverdrietigste sprookje van Hans Christian Andersen: Het meisje met de zwavelstokjes. Dat weerhoudt het jeugdoperagezelschap Holland Opera er echter niet van om er het verhaal om te toveren tot een dynamische kerstvoorstelling. (meer…)
‘Dit is niet jouw huis, zoek maar een ander thuis’, zingen de twee identiek geklede zusjes het net uit het ei gekropen eendje toe. Niet alleen ziet ze er anders uit, ze kan ook niet zingen of praten. Geluid maken doet ze met een lokfluit, zich uitdrukken doet ze door middel van dans. Moeder eend laat het cello spelend gebeuren, maar levert commentaar met haar instrument.
In het kleine half uur dat volgt, ontmoet Eendje Buitenbeentje katten die meteen doorhebben dat ze anders is dan zij, maar daar geen probleem mee hebben: ‘gebraden of gekook maakt ons niets uit’ en vreemde schrikvogels. Ze komt er ook achter dat er meer buitenbeentjes zoals zij zijn. De boodschap is even eenvoudig als hoopgevend: ‘Niet meer Eendje Buitenbeentje, het maakt niet uit wat je ook bent.’
Het is niet verwonderlijk dat Andersens’ sprookje Het lelijke jonge eendje geliefd is bij jeugdtheatermakers, zo bracht Theater Sonnevanck twee jaar geleden nog de anarchistische bewerking Lelijk 1dje. Voor elk kind, zeker hele jonge kinderen, is alles nieuw en anders. Zelfs vaders, moeders, broertjes en zusjes zijn anders dan zijzelf. Ze communiceren anders, begrijpen je niet. En dat in eindeloze variaties.
Op dit gegeven speelt Holland Opera voor vierjarigen mooi in door de vorm ook vreemd, nieuw en anders te maken. In regie van Rianne Meboer wordt het verhaal ditmaal niet verteld, maar gezongen en gedanst. Uitgelegd wordt er niets, daarvoor is de muziek van Camille Saint-Saens, waarvan Niek Idelenburg delen uit Carnaval des Animaux bewerkte voor cello en viool.
Vorm en inhoud komen meerdere malen mooi samen, bijvoorbeeld als een van de zingende eendjes de moeder wil nadoen. Maar haar viool is geen cello, ook al lijkt die er nog zo op, een viool moet je anders bespelen. Dan blijkt dat anders zijn helemaal niet erg is en je juist door de verschillen samen de mooiste muziek kunt maken.
Met minimale middelen weet Holland Opera zo via een herkenbaar sprookje de allerkleinsten (en hun ouders) ook kennis te laten maken met de ‘vreemde buitenbeentjes’ opera en dans. Na afloop verzuchten enkele kleuters dat ze de zaal nog niet uit en meer willen. Missie geslaagd.
Foto: Holland Opera