Neem drie vrienden en installeer ze bij elkaar aan de ontbijttafel. In SeksKlimaat delen Maria Goos (tevens regie), Michiel de Jong en Sieger Sloot lief en leed: van gin-tonics tot de klimaatcrisis en van oververmoeidheid tot (verstoorde) sekslevens. Een voorstelling vol sterke oneliners, maar bij vlagen voorspelbaar qua thematiek. De babyboomers gieren waar nodig, de jongeren in de zaal (bar weinig) zuchten op de gepaste momenten.

Het is een chaos op het podium. Het speelvlak lijkt een vintage-winkel (decor: Robin Vogel). Glaswerk staat zij aan zij met lampenkappen, een tipi, zelfs Goos’ porseleinen babypop. Enkele van deze objecten zijn meegebracht door het publiek, hiertoe aangemoedigd bij aanschaf van het theaterticket.

Goos gaat van start als een furie. Ze vertelt over hun ontmoetingsjaar, 2008, en de lang gekoesterde vriendschap die daarop volgt. In bevlogen tafelgesprekken neemt het drietal wekelijks het leven door. In een uiteenlopend palet aan onderwerpen tuimelen ze over elkaar heen. Prettig is het stemgeluid van Sloot, luid en helder knoopt hij zijn teksten aan elkaar en is daarmee tot ver achterin de zaal te horen. Logisch, want zowel Sloot als De Jong zijn stemacteur en spreken regelmatig reclames in.

Via een diascherm wordt de toeschouwer chronologisch door seizoens- en jaaraanduidingen getrokken; via de lente van 2018 tot aan de herfst van 2022. Jeugdkiekjes maken plaats voor foto’s van vetgemeste varkentjes en plofkippen, grote wereldproblematiek. Vooral Sloot wil daarover in discussie, wat de andere twee herhaaldelijk wegwuiven: ze praten liever over seks.

Een aantal anekdotes beklijft. Zo is er de rits commercials waaraan beide heren hebben meegewerkt. Synchroon playbackend aan de opnameband zoeven de slogans voorbij. Of het gedeelte waarin Goos over de markt loopt, en de bakker haar vraagt of het goed is om zijn warme brood in haar tas te stoppen. Bij wijze van date belanden de twee bij de oesterkraam. ‘Wel doorslikken, hè’, imiteert Goos de beste man, waarna ze haar vrienden voorschotelt: ‘Ik bedoel, stel je voor dat een leuke vrouw jou uitnodigt en zegt: “Wel je tong gebruiken, hè!”‘

Het drietal dendert in rap tempo door een gigantische dichtheid aan thema’s. Een reis door de geschiedenis (De Kabouterbeweging, flippo’s) wordt gevolgd door actuele thematiek (consumptieseks, consuminderen) waarbij een aantal gespreksonderwerpen enigszins is uitgemolken. Zoals de omvang van de clitoris (jaja, meer dan alleen het knopje; wie dat heeft gemist lag onder een steen) of een reeks onderzoekscijfers over klaarkomen door penetratie binnen hetero relaties: 30 procent van de vrouwen, tegenover 95 procent van de mannen. Wanneer lesbische relaties ter sprake komen (90 procent komt klaar na de juiste beroering) lijkt de zaal opzienbarend verbaasd.

Later in de voorstelling maakt Goos een opmerking over seks onder ‘ouderen’, dat ‘de jongeren’ daar meestal niks over willen horen. Vervolgens laat ze het thema volledig links liggen. Jammer, juist daar had op ingespeeld mogen worden. Hoe is het dan, om elkaar na jaren van samenzijn nog steeds lekker aan te raken, elkaars lijf door en door te kennen, te blijven verrassen?

In SeksKlimaat denderen Goos, de Jong en Sloot op hoog tempo door het leven. Hierdoor werkt de voorstelling qua informatiedichtheid overdonderend; een achtbaan waar je na anderhalf uur bekaf uitkomt. Of dat erg is? Niet per se. Of het een vermakelijke avond oplevert? Vooral voor het ‘oudere’ publiek.

Foto: Sergio Gridelli