Spectaculaire buitenvoorstellingen met gezelligheid en lekker eten; Vis à Vis heeft er al vele zomers groot succes mee. Maar na Antarctica (2018) presenteert het Almeerse theatergezelschap nu voor de tweede maal een voorstelling (inclusief diner) in de winter. Dat doen ze ditmaal samen met regisseur Puck van Dijk van Play Productions (dat gespecialiseerd is in theatrale en audiovisuele totaalconcepten) en drie lichtkunstenaars van Blauwe Uur.

In de voorstelling Deep ocean vertrekt het publiek vanuit restaurant De Rode Haring aan het Almeerderstrand op een diepzee-expeditie naar een basisstation op twaalf kilometer diepte, alsof het restaurantgebouwtje een onderzeeër is. Bij binnenkomst wordt de toeschouwer ontvangen door de kapitein (Gerold Guthman) en zijn crew, wat een grappig en verrassend moment oplevert. Helaas is de rest van de drie uur durende avond minder verrassend. Dat ligt vooral aan de nogal wankele verhaallijn, waarin elke vorm van stuwing ontbreekt.

Al in het begin wordt duidelijk dat een van de bemanningsleden ontbreekt. Pas drie uur later krijgen we te horen wat daarvoor precies de reden is. In de tussentijd eten we een prima vegetarisch driegangenmenu op basis van zeewier. Dat wordt af en toe onderbroken door een update van onze positie ten opzichte van de zeebodem. Eenmaal daar aangekomen doen we in groepen, met koptelefoon op, een paar expedities naar buiten.

Helaas zijn drie van de vier buitenervaringen vrijwel niet boeiend, wat de wandeling door de snijdende kou niet de moeite waard maakt. Wel leuk is de scène in het laboratorium, waar een gekke professor tussen borrelende en muzikale brouwsels haar liefde voor diepzeewezens met ons deelt.

Maar die enkele verrassende momenten en mooie videokunstprojecties in de ‘onderwatertuin’ wegen niet op tegen de al te uitgesponnen en voorspelbare rode draad van het verhaal, waarvan de clou bovendien nogal moralistisch is. Deep ocean had een immersieve ervaring moeten zijn, maar blijft te veel aan de oppervlakte.

Foto: Anna van Kooij