Na een twee jaar lang pandemisch hiaat kon (inter)nationaal danstalent zondag weer deelnemen aan de AmsterDans competition in Theater De Meervaart. In bijna zeventig choreografieën spatte het dansplezier ervan af bij de deelnemers van acht tot vierentwintig jaar. Absolute uitblinker was de Italiaanse dansschool Il Mosaico.
Voor de (geannuleerde) editie van 2020 hadden zich nog deelnemers uit vijftien landen ingeschreven. De deelnemers van dit jaar kwamen uit Nederland, België, Italië, Portugal, Polen, Duitsland, Hongarije, Spanje en Zuid-Korea. Vaak waagden ze hun kans in verschillende disciplines binnen hun leeftijdscategorie, zoals een solo, een duet en een groepsstuk in ballet en moderne dans. Men kon tot wel zeven keer meedingen naar een prijs.
De winnaars werden gekozen door een internationale dansvakjury, die dit jaar bestond uit Simona Ferrazza, (voormalig solist bij Het Nationale Ballet en docent aan de Nationale Balletacademie), Philip Taylor (artistiek adviseur bij ArtEZ Dansacademie), Casey Herd (voormalig eerste solist bij Het Nationale Ballet en oprichter van Ballet Rising), Stephen Delattre (directeur van Delattre Dance Company in Duitsland) en Gaia Lemmi (artistiek leider Area Danza en danswedstrijd Livorno in Danza in Italië). Ik mocht zelf de Critic’s Prize uitreiken.
Naast dat er de traditionele bronzen, zilveren, en gouden medailles werden uitgereikt, was er ook een overall winner in elke leeftijdscategorie. Voor de kinderen (acht tot elf jaar) was dat de Hongaarse danseres Franciska Yuki Bonecz die won met een variatie van La Fille Mal Gardée. In de juniorcategorie (twaalf tot veertien jaar) haalde de Portugese danser Alfonso da Cunha Faria de hoogste punten. Zowel voor zijn ballet- als moderne danssolo won hij ook een gouden plak. Hij ging naar huis met een studiebeurs voor het Peridance Center in New York. Toen hij gevraagd werd of hij later professioneel danser wil worden, zei hij volmondig ‘ja’.
De laatste editie van AmsterDans was dus inmiddels drie jaar geleden. Onderdeel van de pandemie voor (amateur)dansers was het gebrek aan mogelijkheden om efficiënt door te blijven trainen. Lessen werden geannuleerd of online gegeven. Allicht heeft het toch invloed gehad op de ontwikkeling van de jonge amateurdansers, omdat het technische niveau in de jongere categorieën lager lag dan voorheen. Er waren veel elegante bovenlijven te zien met mooi épaulement, terwijl het onderlichaam technisch aangescherpt kan worden. Dat is de dansers ook niet te verwijten, want les in een dansstudio blijft toch wel de meest ideale manier om te kunnen trainen.
De vierentwintigjarige Zuid-Koreaanse Ji-Min Ahn schitterde in de seniorcompetitie (vijftien plus), waar ze meerdere prijzen won. Ze kreeg een volledige studiebeurs voor Peridance. Na afloop van de uitreikingsceremonie pinkte ze een aantal traantjes weg. ‘I’m thinking of my parents in Korea‘, zei ze trots met de prijzen in haar armen.
De Nederlandse dansgroep Dance in Art mag deze zomer haar stuk Enfants tonen in het zomerprogramma van het Vondelpark Openluchttheater, geselecteerd door dansprogrammeur Julie Vegter. Absolute uitblinker van de dag was de Italiaanse dansschool Il Mosaico. De dansers vielen op door hun sterke artistieke concepten, verrassende choreografische momenten en snijdende muziekkeuzes. Hun stuk Sand won de Critic’s Prize door een goed uitgevoerde balans van een apocalyptisch gevoel met een sprankeling van hoop. De dansers toonden tintelende partnering, goede moderne danstechniek, interessante groepscomposities en uitdagende theatrale expressie.
In de categorie emerging choreographers won Il Mosaico ook nog met twee andere stukken, gecreëerd door choreografe Silvia Illari. Ze wonnen brons met Quadro Barocco, een komische dans met barokmuziek, passende kostuums, uitgesmeerde rode lipstick en wederom het talent van deze groep: theatrale expressie. En er was goud voor het stuk Human Rights waarbij de verklaring van mensenrechten werd uitgesproken en de dansers medische maskers droegen. Een beeld dat ons heel bekend is geworden de afgelopen twee jaar. Ook sprak het stuk zich uit over discriminatie op gebieden van huidskleur en seksualiteit, maar dat kwam iets minder goed uit de verf. Il Mosaico kwam in ieder geval met een missie en behaalde groot succes.
Ook al waren verschillende dansers nog niet op het niveau dat in het verleden is gezien in deze competitie, de wedstrijd was zeker een goede motivatie om door te gaan met dansen en om weer geïnspireerd en gemotiveerd te raken. De veerkrachtigheid van dans en dansers zou niet noodzakelijk moeten zijn, maar dansers hebben discipline, passie en een drijfveer om obstakels te boven te komen. Petje af. Ook naar de organisatie van dit evenement. AmsterDans is niet zomaar een competitie; het is een filosofie.
Foto: Marco Cappalunga
De afgelopen dagen stond het Utrechtse kroegleven deels in het teken van het Café Theater Festival, waarin jonge makers het winkelende weekendpubliek of de doorgewinterde stappers overvielen met korte voorstellingen. Vandaag is de slotdag van de Utrechtse editie. (meer…)
Theaters mogen vanaf woensdag weer open voor publiek. Dat kondigden premier Rutte en minister Kuipers van Volksgezondheid vanavond aan in de persconferentie. Voorwaarden zijn onder meer een sluitingstijd van 22.00 uur, een coronatoegangsbewijs en vaste zitplaatsen op 1,5 meter afstand. (meer…)
Ooit trad zijn band op voor vijftienduizend mensen. Spelen voor een juichend publiek op Parkpop, dat was het ultieme gevoel van vrijheid, vertelt René Jonker. Het voelde als het begin van een grote carrière, maar bleef bij dat ene optreden. Als ze dat hadden geweten, hadden ze wel harder gehuild op de terugweg, grapt hij. (meer…)
Het is een fantastische vondst: de kleine, tinkelende titelheld van Annie M. G. Schmidts Wiplala weer niet zelf ten tonele voeren, maar zijn sporen des te meer. In de gelijknamige musical van Het Filiaal zien we niets van de toverende dwerg, de tekens van zijn aanwezigheid zijn overduidelijk. We zien het dichtklappende deurtje van zijn […]
