Dit was een historisch theatermoment: zondag 28 november gingen de theaters in een onheus bedachte avondlockdown om 17:00 uur dicht. De BarokOpera Amsterdam bracht in de Koninklijke Schouwburg in Den Haag de al enkele malen uitgestelde première van De vuurtorenwachter, die precies 56 minuten duurde, dus eindigde om 16:56. (meer…)
‘Haat is de bron van deze noodlottige liefde’, zingt Juliette in de opera Roméo et Juliette (1867) van Charles Gounod. Het is een intrigerende zin, die niet rechtstreeks aan het origineel van Shakespeares The Tragedy of Romeo and Juliet is ontleend. (meer…)
Een eerste blik op het decor maakt duidelijk dat deze opera geen goed einde zal kennen: het roept onmiddellijk de schermen op die tussen patiënten hangen op de intensive care. En slecht loopt ook deze pocketversie van Verdi’s La traviata af. Al sterft Violetta ditmaal niet door tuberculose, maar als gevolg van een geslachtsverandering. (meer…)
We kunnen het niet weten, maar misschien had de librettist van Mozarts opera Don Giovanni uit 1787, Lorenzo da Ponte, zijn vingers afgelikt bij de versie die De Nationale Opera er nu van speelt. Da Ponte had geen hoge pet op van de mensen die zijn opera’s bevolken. In deze Don Giovanni bedriegen ze allemaal elkaar en zichzelf. Het zijn net mensen en dat is behoorlijk spannend. (meer…)
Het meest opvallende aan de reprise van de pocketversie van La bohème van de Reisopera is de vernieuwde instrumentatie. Niet langer piano, cello en klarinet, maar een arrangement voor percussie en piano. Dat levert enkele verrassende momenten op, maar ondanks de inzet van de twee musici en de solisten, brengt deze pocketversie niet de traan die een zelfs maar half geslaagde productie van Puccini’s geliefde opera als vanzelf oproept. (meer…)
Heb je een lichaam nodig om menselijk te zijn of is het brein het laatste analoge apparaat? Wat als je eeuwig kunt leven door jezelf te laten uploaden, waarbij je vooraf mag kiezen of je een herinnering wilt meenemen of vergeten. Ben je dan nog wel dezelfde persoon? (meer…)
Pas in het zesde en laatste deel van de Missa in tempore belli uit 1796 greep het me echt naar de keel. ‘Dona, dona, dona nobis pacem’ zingt het Koor van De Nationale Opera onder leiding van dirigent Lorenzo Viotti heftig en het klinkt met een daadwerkelijke urgentie. Of het nu de dreiging is van de Fransen in 1796, die Wenen in willen nemen, of de ellende in Afghanistan in 2021, of welke oorlog dan ook: geef ons in godsnaam vrede! (meer…)
De kersverse chef-dirigent van De Nationale Opera Lorenzo Viotti ontlokt tijdens de première van Alexander Zemlinsky’s Der Zwerg een weelderige en buitengewoon transparante klank aan het Nederlands Philharmonisch Orkest. Dat orkest speelt niet zoals gebruikelijk in de orkestbak, maar is geplaatst op het achtertoneel. (meer…)
Het is een vaak gebezigde stelling dat vrijwel elke opera teruggebracht kan worden tot een tenor die achter een sopraan aanzit, terwijl een bariton daar een stokje voor steekt. Dit alles het liefst in een zo onwaarschijnlijk mogelijke plot. Precies dit toont de Lets-Amerikaanse Sirje Aleksandra Viise met hulp van tientallen Barbiepoppen. (meer…)
