Paul van Vliet is 85 jaar – nee mevrouw, dat zou je inderdaad niet zeggen – en daarmee ligt de tijd dat alles nog open ligt en alles nog mogelijk is al even achter hem. Dat wil niet zeggen dat het leven van deze cabaretier als een nachtkaars uitgaat. Hij bruist nog steeds, zo blijkt uit de persoonlijke verhalenbundel Heimwee naar morgen. (meer…)
De heilige graal voor de beginnende cabaretier Bert Visscher: hij staat twee avonden in september 1984 geboekt in het Amsterdamse theater De Suikerhof. Samen met zijn manager Wim Pijbes (de latere directeur van het Rijksmuseum) plakt hij de hele stad vol met A4-posters van zijn programma Desnoods geblinddoekt op een been. Hij heeft een flink aantal uitnodigingen verstuurd. Vooral aan theaterdirecteuren. Er komt niemand opdagen. Twee avonden nul bezoekers. Nee, ook Bert Visscher is zijn loopbaan niet begonnen in een kolkend Carré. (meer…)
And then the doors opened again is een verzameling reacties op de vraag die theatermaker en onderzoeker David Weber-Krebs stelde aan een brede groep mensen werkzaam in de podiumkunsten: wat gebeurt er als jij straks voor het eerst weer een theater bezoekt? Hij stelde de vraag per e-mail tijdens de eerste golf van de coronapandemie, in april 2020. Er kwamen 75 antwoorden. (meer…)
‘Theater! Dat was in die jaren de drenkplaats waar zeldzame dieren bijeenkwamen, wanneer de dag ten einde liep en de wereld even wat rust kende.’ En: ‘Die vreemde toneelwereld nam je meteen in bezit’. Tot slot: ‘Theatermensen; dat was mythisch gevogelte.’ (meer…)
‘Prima ballerina Igone de Jongh veegt de vloer aan met Het Nationale Ballet’ (Trouw), ‘Danseres Igone de Jongh woedend op Het Nationale Ballet’ (NRC) en ‘Ballerina Igone de Jongh klapt uit de school over harde breuk met Nationale Ballet: ‘Ik was onderdeel van een machine’’ (de Volkskrant). De krantenkoppen logen er niet om en de kritiek die voormalig eerste soliste Igone de Jongh in haar biografie Igone uit over Het Nationale Ballet is fors. (meer…)
Shakespeare, Blackface and Race: Different Perspectives luidt de titel van dit onderzoek van universitair docent Coen Heijes (Rijksuniversiteit Groningen), afgelopen september gepubliceerd in de Cambridge Element Series Elements in Shakespeare Performance. Taaie academische kost? Nee, zeker niet. De tekst is toegankelijk en, belangrijker, biedt een toevoeging aan het debat rondom institutioneel racisme. (meer…)
Het begint met onaangename en niet te verklaren pijn in de buik en op de borst bij Jeroen van Merwijk na een optreden in De Kleine Komedie in december 2019. De oudejaarsvoorstelling in liedvorm is getiteld: Was volgend jaar maar vast voorbij. Een ironische titel. Later bleek de titel nóg ironischer en wranger dan Van Merwijk had bedacht toen hij aan het schrijven was. (meer…)
Met enige regelmaat bereikt de buitenwereld weleens het bericht dat een theatergroep zich tijdens het creatieve proces ‘in crisis’ bevindt. De vertrouwensband tussen regisseur en spelers is dan uiterst wankel, er is geen zicht op een oplossing, soms kan een dramaturg oplossing bieden maar vaak is de impasse niet meer te doorbreken. (meer…)
Valt er voor een komiek eer te behalen aan een onderwerp als wattenbolletjes, een pyjama, een sok, een stukje zeep, een presse-papier of een kreeft in een aquarium? Voor de gemiddelde comedian niet, die heeft het toch liever over de verschillen tussen man en vrouw, over zijn seksuele veroveringen of smartelijke mislukkingen. Maar Jerry Seinfeld is geen gemiddelde comedian. (meer…)
