Huisgenoten Sophie en Holly zijn hun seksleven zat. Sophie (Tessa Stephenson) komt net uit een langdurige relatie en onenightstands zijn niet wat ze had gehoopt. Holly (Nastassia Firestone) leeft een vrij en single leven, maar bij geen van haar bedpartners heeft ze zich ooit echt op haar gemak gevoeld. De mannen in het uitgaansleven zijn vervelend en opdringerig, de porno op het internet is te veel gericht op de wensen van die mannen. Ze besluiten om niet langer bij de pakken neer te zitten en zelf aan de slag te gaan met het schrijven van een pornofilm.
Screw productions bestaat uit Grace Carroll en Bryony Cole, twee Britse theatermakers, van wie de laatste in Amsterdam woont. Voor Wet hielden Carroll en Cole een enquête over porno onder 150 vrouwen. In de openingsscène zien we een jonge vrouw met haar laptop en vibrator op bed zitten, op zoek naar visueel materiaal dat haar kan opwinden. Twee acteurs voor op het podium beelden de filmpjes uit die ze aanklikt, stuk voor stuk ongemakkelijk en onrealistisch. Het is een sterke opening van de voorstelling: het is een aanklacht tegen de porno-industrie op een luchtige, komische manier.
Er volgen scènes van de twee vriendinnen in een bar, waar ze inspiratie op komen doen voor hun pornofilm. Tussen de scènes door zingt een vrouw in een prachtige avondjurk sexy, jazzy intermezzo’s. Wet heeft de sfeer van een moderne chick flick, eentje met scherpe grappen over seks, zonder dat het plat wordt. Holly en Sophie zijn geloofwaardig als jongvolwassen vrouwen, die niet op zoek zijn naar hun prins (of prinses) op het witte paard, maar vooral naar hun eigen behoeften in de moderne datingwereld.
Holly volgt een vaste routine: flirten in de club, mee naar huis, niet blijven slapen, geen contact meer. Sophie kan zich niet losmaken van haar ex omdat ze zijn hele leven, inclusief zijn hippe, veganistische nieuwe vriendin, op Instagram kan volgen. De situaties zijn herkenbaar, maar ook al zo vaak te zien in Netflix-series. Ondanks de realistische personages, blijft de voorstelling te gepolijst.
Het echte probleem, dat in de openingsscène zo duidelijk wordt aangekaart, raakt hierdoor uit het zicht. Dat porno niet gericht is op vrouwen en dat dat kan leiden tot onzekerheid is een interessant thema voor een voorstelling, maar het mag dan ook confronterender zijn dan Wet nu is. In het mooiste, meest gevoelige moment van de voorstelling bekent Holly dat ze nog nooit een orgasme heeft gehad. Dan pas voelt de voorstelling eerlijk en echt.
Een seksuele revolutie zullen Sophie en Holly niet ontketenen met hun pornofilm. Die gaat namelijk uiteindelijk vooral over hun eigen romantische wensen en niet over de seksuele. Wel laten ze zien dat die twee onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn, of je dat nu wilt of niet.
Foto: Dana Marin
