Wat zullen ze een ongelooflijke lol hebben gehad tijdens de repetities. Alex Klaasen als onvermoeibare, onuitputtelijke ideeënmachine, een groep jonge enthousiaste talenten, die nog geen uitpuilende cv hebben en zich aan Klaasen konden laven en vormgevers die hun stoutste Efteling-fantasieën mochten waarmaken. Ja, laten we eens uitbundig, over the top twee maanden kerstmis vieren. (meer…)
Voor het derde jaar staan Henry van Loon en Alex Klaasen op de Parade met hun imaginaire band H.E.A.R. (Henry en Alex Rock), een parodie op Nederlandse artiesten als Bløf, Nick & Simon en Marco Borsato. Het is aanstekelijke onderbroekenlol.
Het is wellicht een van de grootste clichés van de muziekwereld: als je als muzikant even geen inspiratie hebt voor nieuwe muziek ga je op wereldreis. De muzikaal en emotioneel verrijkende ervaringen verwerk je in je nieuwe album. Zo reisde Bløf eens twee jaar naar de uithoeken van de wereld voor een nieuwe cd.
De gelegenheidsband H.E.A.R., bestaande uit Klaasen, Van Loon en de muzikanten Jan en Keez Groenteman, deed het ze na. Het resultaat is Babi Gangbang, een album (te beluisteren op Spotify) en een show met verschillende zogenaamd internationale invloeden. Gehuld in fleurige bloesjes met Afrikaanse prints zingen Klaasen en Van Loon onder meer de schlager ‘Goodbye Dubai’, een Eros Ramazzotti-achtige power ballad, een hysterische Azië-medley en het Surinaams-geïnspireerde ‘No Spang’. De heren beschikken overigens over een prima zangstem en een groot talent om verschillende stemmetjes en zangstijlen te persifleren.
De liedjes zitten barstensvol met stereotypering en ‘cultural appropriation’, zowel muzikaal als talig. Maar goed, dat soort artistiek gedrag is ook precies wat Klaasen en Van Loon parodiëren. Jammer genoeg mist de parodie scherpte. De teksten van de liedjes zijn erg flauw en ontstijgen het niveau van simpele onderbroekenlol niet. Zo bevat ‘No Spang’ teksten als ‘Je telefoon in duigen,/ je auto in de prak,/ vlekken op je nieuwe/ camouflagepak./ Tot overmaat van ramp/ stap je in de kak,/ en verdrink je bijna/ in de ballenbak.’ Het zijn ongeïnspireerde, inwisselbare Sinterklaasrijmpjes.
Onderbroekenlol was echter wel waar het aanwezige Paradepubliek naar op zoek leek te zijn. Er werd lustig meegeklapt, opgewekt meegezongen en uit volle borst gejoeld.