Vijftien jaar geleden maakte Noël Fischer (nu artistiek leider van NTJong) samen met scenografe Marianne Burgers bij het toen verse Vlaamse gezelschap Laika Peer. De voorstelling over de confrontatie met het vreemde groeide uit tot een wereldkleuterhit. Hij draaide een aantal jaren, lag een tijdje stil en werd een 10 jaar geleden hernomen. Nu tolt het draaitoneel weer rond, tot groot jolijt van het kleine en grote grut.
Inspiratie vonden Fischer en Burgers in een Beiers dorpje, waar ze in een klein huisje vertoefden en na enkele maanden nog steeds als vreemde indringers argwanend werden bejegend. Het personage Peer woont in een klein huisje met eetkamer, keuken, toilet en bergingskast. Dat lijkt een groot decor, maar het staat compact op een rond draaitoneel.
Peer is een nette afgeborstelde heer. Gert Jochems straalt met zijn lang lijf een deftigheid uit die op de lachspieren werkt, zeker als hij zich na zijn nachtrust helemaal uitrekt. Vijftien jaar geleden speelde hij ook al deze rol. Van zijn soepelheid en lenigheid heeft hij nog niets verloren. Na de ochtendgymnastiek weet hij zijn schoenen met gestrekte benen te strikken.
Hij vouwt de krant netjes op, poetst zeer uitgebreid zijn tanden, schrijdt door zijn huis, zit rechtop op de toiletpot, duldt van zichzelf geen afwijkend gedragspatroon. Het is een beetje een Jacques Tati-figuur zonder hoed en pijp. Kleine tics verhogen het kijkgenot. Telkens als hij over het schapenvelletje loopt – en dat gebeurt echt heel vaak – mekkert Peer even, en verontschuldigt zich tegen het vloerkleedje.
Na zijn ontbijt merkt Peer dat er iemand zijn eitje en kopje thee gepikt heeft. Er volgt een zoektocht naar een vreemde vrouw, op een draaiend decor vol ingenieus klappende en schuivende deuren. De kinderen kunnen nog eens echt gillen bij deze achtervolging die weliswaar lang duurt, maar in kleine en subtiele spelvariaties voor veel humor zorgt.
Accordeonist Patricia George speelt, zoals 15 jaar geleden, ook nu live, en begeleidt met een kermisdeuntje de steeds sneller tollende draaimolen.
De confrontatie met de vreemde vrouw volgt onverbiddelijk. Peer heeft moeite met de vreemde dame die ook nog eens onverstaanbaar is. Deniz Polatoglu vertolkt deze Rosa, die Pools spreekt, poetst en worst op tafel brengt. Zij zal voor vrolijkheid en levendigheid in het stulpje zorgen en Peer langzaam ontdooien. Ze drinken wodka en dansen tot zij er bij neervalt. Rosa verdwijnt even plots als ze gekomen is. Maar Peer treurt beschaafd en vindt troost bij zijn poppetje Tobie. Daar dienen poppetjes toch voor.
Peer is een speelse productie, die zonder betutteling het thema van omgang met het vreemde aanpakt. Het zit vol humor, kleine details en een aanstekelijk spelplezier dat tevens veel tederheid in zich draagt.
Dat was vijftien jaar geleden al zo, en ook nu weer. Peer is tot zo’n theaterklassieker uitgegroeid waarop elke kleuter recht heeft. Het verheugt me dan ook zeer dat deze nieuwe generatie daar weer van kan genieten. Over vijf jaar hopelijk weer.
Foto: Kathleen Michiels
Studio Peer van (poppen)theatermaker Fred Delfgaauw krijgt alsnog structurele subsidie van het Fonds Podiumkunsten. Een onafhankelijke commissie heeft het bezwaar van het gezelschap uit Gorinchem tegen het niet honoreren van zijn subsidieaanvraag gegrond verklaard. De adviseurs van het rijksfonds hadden de afgelopen periode geen enkele voorstelling van het gezelschap bezocht. (meer…)
De 30e editie van het ITS Festival kent een nomadische vorm, maar liefst veertig voorstellingen zijn te zien in theaters door heel Nederland. Moos van Broek licht er de komende weken enkele uit. (meer…)
In zijn rol als Peer Gynt is Germain Siban een ADHD-er, fantast, aandachttrekker en branieschopper. Hij reageert op alles wat er om hem heen gebeurt, heeft altijd een antwoord klaar, weet steeds een mooi verhaal te vertellen en zijn gezicht staat nooit stil. Het is iemand van wie je hoopt dat hij niet naast je […]
Met de toegenomen populariteit voor wat tegenwoordig ‘fantasy’ heet, is het eigenlijk verbazend dat Peer Gynt van Ibsen pas na jarenlange afwezigheid weer eens opduikt in het theater. Matthijs Rümke maakt er een esthetisch spektakel van. De voorstelling speelt zich af in een oude fabriekshal en is vanaf januari in de schouwburgen te zien. In […]
na een plezierige middag met peer, rosa, tobi en een mooi muziekje geniet ik thuis nog na.
de kleuters hebben genoten , maar wij, moeder en dochter van 66 en 32 ook!! zonder kleuters of kleinkindjes mee te brengen.
(ik neem aan dat dat ook mag.)
graag kom ik over 5 jaar met eventuele kleinkindjes nog eens, van net over de grens, naar deze heerlijke voorstelling! dank u wel voor de leuke middag! rineke roelse (66)