In The Future Ain’t What It Used To Be van DOX is het publiek getuige van een belangrijk moment in de geschiedenis. Deze vijf jongeren zijn namelijk samengekomen op dit plein om een hoognodige revolutie te ontketenen. Hoewel alle goede revoluties op een plein beginnen, komen ze erachter dat het beginnen hiervan makkelijker gezegd is dan gedaan.

Iedereen van boven de veertig jaar heeft olie gegooid op het vuur van de wereldse problemen en wij, de jongeren, blijven achter met crisissen en aanslagen. Anne Fé de Boer, Naomi van der Linden, Yorke Mulder-Bhangoo en Jonata Taal vinden dat dit zo niet langer kan. Jongeren hebben recht op een betere wereld en zo gaan zij dapper op zoek naar dat ene ideaal waar ze allemaal voor willen strijden. Een goede revolutie heeft immers één duidelijk doel.

Regisseurs George Elias Tobal en Eran Ben-Michaël snijden hedendaagse maatschappelijke en politieke thema’s aan, die op iedereen van toepassing zijn. Zware onderwerpen zoals etnische profilering, ongelijkheid en vluchtelingen worden behandeld met de ernst die ze verdienen, maar ook met een goede dosis humor die niet alleen voor lucht zorgt, maar ook de ernst versterkt.

De acteurs vertellen vol overgave over hun idealen en de oprechtheid of (persoonlijke) noodzaak hiervan, door middel van pijnlijke, komische en soms harde verhalen en anekdotes. Met vragen als: ‘Mag je de dorre bladeren van de samenleving wegknippen zodat de rest er geen last van heeft? En zo ja, wie zijn dat dan?’ Ze reflecteren op elkaars standpunten die soms voor onbegrip, walging en onderling conflict zorgen en uitmonden in sterk gespeelde scènes waarin de emoties soms hoog oplopen en de verdeeldheid in de groep groot is. De scènes worden dynamisch afgewisseld met verhalen waar je eigenlijk wel om kan janken, en er daarom maar om lacht.

Deze groep grijpt je aandacht vanaf het begin en zorgt er met hun oprechtheid, kwetsbaarheid en energie voor dat je met elk verhaal en elke emotie meeleeft. Gooi hier de energieke en opzwepende live-drums van Jornt Jan Bras tegenaan en je hebt een revolutie in de dop.

The Future Ain’t What It Used To Be brengt op een energieke en losse manier maatschappelijk geëngageerd theater, zonder te wijzen met een vingertje én geeft stof tot nadenken. Daarnaast lukt het DOX om naast een diverse cast, ook een divers publiek in het theater te krijgen. Misschien zorgt deze voorstelling niet voor pleinen die gaan uitpuilen van de demonstranten, maar de voorstelling geeft zeker ruimte voor discussie en persoonlijke reflectie. Is dat ook niet een goed begin van een revolutie?

Foto: Kamerich & Budwilowitz-EYES2