De vleugel hangt twintig centimeter boven de speelvloer. Pianist Benoit Schick zingt in een stijl die doet denken aan Tom Waits. Zijn zang wordt sierlijk onderbroken door een falset van een man in een olievat. De opening van Tempus fugit? is prachtig. In de twee uur daarna blijft de show sprankelen.

Cirque Plûme is niet zo gelikt als Cirque du Soleil met zijn oogverblindende kostuums en namaak-wereldmuziek uit een doosje. De muziek bij Cirque Plûme, gecomponeerd door Schick, is een grote drijvende kracht in Tempus fugit. (De tijd vliegt). Een prachtige kopersectie speelt pop en jazz met een typisch Franse sfeer, waarin soms ook een accordeon, basklarinet en een glasbuizenorkest te horen is.

De eigentijdse clownsact van Mick Holsbeke, een tovenaar met bolhoed die ook op een grote plastic bal de hele vloer bespeelt, is een lust voor het oog. Origineel is zijn act niet altijd, maar zijn mimische kwaliteiten en timing zijn adembenemend.

De reusachtige Maxime Pythoud is een fraaie Tarzan die imponeert met zijn apensprongen en zijn enorme hoepel. Die laat hij niet om zijn middel draaien maar hij klinkt zich er met handen en voeten in vast en raast als een wervelwind in grote cirkels over de speelvloer. Grégoire Gensse laat de zaal zingen en klakken met de tong, waarmee hij dankzij het enthousiast deelnemende publiek een waar miniconcert genereert.

Naast koorddansen en allerlei muzikale fratsen, zijn er ook prachtige filmische beelden. De acts zijn kort en de elkaar snel opvolgende scènes laten zich bekijken als visuele poëzie. Na een daverend slotakkoord volgt een verstilde toegift met prachtige lichtbollen.

Cirque Plûme is een van de aartsvaders van het Nouveau Cirque en viert zijn dertigste verjaardag met Tempus fugit?, dat de ondertitel Une ballade sur le chemin perdu meekreeg. Regisseur Bernard Kudlak rijgt met aanstekelijke clownerie, fraaie acrobatiek en de muziek van Schick een prachtig spektakel aaneen dat vooral aantrekkelijk is door het hoge tempo, het grote spelplezier en de uitgekiende variatie.

Foto: Sebastien Bozon