In 120SQM dress vult maker en performer Thommy Kraft de ruimte – na een korte inleiding – met een roze gevlekte lap stof die hij geheel uitvouwt, zodat het publiek meter voor meter de afmeting gewaarwordt van de 120 vierkante meter die het textiel meet.

De lap wordt vervolgens opgehangen aan één (achter)kant, en een windmachine die erachter opgesteld is, laat de lap grote golfbewegingen maken. De performer verdwijnt op een gegeven moment achter het textiel om vervolgens door een opening weer tevoorschijn te komen.

En dan volgt een spel met de enorme lap stof. Of is het een gevecht? Als zijn hoofd verschijnt, lijkt hij in de roze golven te zwemmen of te vliegen, maar op een gegeven moment wordt zijn bovenlichaam zichtbaar. Hij verzamelt het textiel om zich heen en drapeert het als een golvend gewaad om zijn heupen tot een monumentale robe. Het woord jurk dient hier geheel vermeden te worden.

Verschillende voorstellingen in het Delft Fringe Festival maken gebruik van drag als performance maar in dit geval levert het er een bijna abstracte vorm van. Fascinerend om te zien wat de manipulatie van zoveel meters textiel doet met gender-identiteit, maar daarnaast levert het ook fraaie beelden op die los staan van de associatie met drag en poëtischer associaties oproepen. De totale voorstelling voelt aan als een schets die nog nadere uitwerking zou kunnen krijgen: keuzes op het gebied van locatie, licht en muziek zouden de impact ervan kunnen vergroten.

Foto: Edith van den Elzen