Fijne geste van kunstvakopleiding Codarts Rotterdam en het Holland Dance Festival om de livestream van Talent on the Move te starten met een inkijkje in audities. Hoe pik je 30 toppers uit 600 gemotiveerde talenten, die van heinde en ver zijn gekomen in de hoop een plek te bemachtigen aan deze toonaangevende dansopleiding? Als vlieg op de muur vangt de camera het commentaar van doorgewinterde dansdocenten als oud-dansers Caroline Harder en Keith-Derrick Randolph.

In een split second doorgronden ze de jonge soepele danserslijven, om hun beeld direct te extrapoleren naar een eventuele toekomst aan hun academie. Ze motiveren waarom een kleine energieke jongen vol bravoure meer kans maakt dan die perfecte Koreaanse die nauwelijks Engels spreekt en slechts naar de grond kijkt. En dan is dit nog maar de start van een competitief bestaan in de even energieke als veeleisende danswereld. Wat de 26 derdejaars kunnen, zie je tijdens een van de twee – anderhalf uur durende – streams, getiteld Talent on the Move 2021.

Veel solo’s, veel groepsstukken, alsook duetten, trio’s en kwartetten. De derdejaars passen hun opleiding toe in bestaand werk van ervaren choreografen zoals Ed Wubbe, Ton Simons, Roy Assaf, Lóránd Zachár en Neel Verdoorn. Van de muzikale choreograaf Stephen Shropshire staan zelfs vier choreografieën op het programma, waarschijnlijk omdat zijn heldere stijl, gebaseerd op een uitgebeende interpretatie van het academische ballet, zich perfect leent voor een meesterproef. Maar ook een expressief duet in de herkenbare stijl van (wijlen) Jens van Daele, wordt nu door zijn zielsverwant en muze Patricia van Deutekom overgezet op jonge vrouwen; die kunnen hun lef en pit laten zien.

Eigenlijk hebben ze allemaal vooral vlieguren nodig op een podium, voor publiek. Daar is de jaarlijkse tournee van Talent on the Move ook voor bedoeld. Nu moeten ze in één keer direct op camera zien te overtuigen. Bij een paar choreografieën werken de zwarte kostuums helaas tegen – die vallen weg tegen de zwarte achterwand. Maar het gros van de korte dansstukken – tussen de 4 en 12 minuten – bieden goed zicht op aankomend danstalent.

Opvallende spannend en eigentijds is de negenkoppige choreografie van de Servisch/Cypriotische Milena Ugren Koulas. Zij studeerde zelf in 2003 af aan de bachelor dans van Codarts; in 2019 behaalde ze eveneens een graad in choreografie aan COMMA, de gezamenlijke master van Codarts en Fontys. Samen met haar man, drummer George Koulas, tekent ze voor een opzwepende, pulserende choreografie vol schouderophalende dansers die tippelen op hun teenpunten in zwarte sokken. De opgetrokken schouders lijken vol zelfspot te verwijzen naar de ironische titel Have nothing to say. Hun wispelturige ledematen lijden ieder aan eigen driftbuien. Armen, vuisten, voeten, borst- en schouderspieren blijven maar schokken op de elektronische beats van Koulas (vertolkt op gitaar, drum en zang). Af en toe schiet iemand weg uit de groep, waarna het negental, gekleed in simpele shorts en shirts in alle kleuren, de wispelturigheid snel corrigeert. Have nothing to say toont een kleine twaalf minuten uit een choreografie van 50 minuten. De opwinding smaakt naar meer. En ook van de 26 derdejaars wil je graag weten hoe het hen vergaat tijdens stages in het komende afstudeerjaar.