De financiële schade door de coronacrisis is nu al enorm, en het einde is nog niet in zicht. Wat zijn de verhalen achter de cijfers? Theaterkrant gaat in gesprek met zzp’ers uit de theatersector. Waar doen ze het van? Hebben ze nog werk en inkomen? En hoe gaan zij om met de onzekerheid die de coronacrisis brengt? Deze keer: kostuumontwerpster Hanne Pierrot.

Pierrot is weer aan het werk. Voor een voorstelling van Frascati Producties is ze bezig met het kostuumontwerp. ‘Ik had in eerste instantie drie voorstellingen staan voor deze zomer, maar dit is de enige die nog doorgaat. Het decor is aangepast aan de anderhalvemeterregel. De tribune is uit de zaal gehaald, waardoor we de hele zaal kunnen gebruiken en het publiek op losstaande stoelen zit.’

De klus doet haar goed. Een tijdlang heeft alles stilgelegen en had ze helemaal geen werk. Half maart viel alles stil, terwijl ze met twee voorstellingen bezig was. Daarvoor voelde Pierrot al dat er grote kans was dat de productie niet door zou gaan. ‘We zaten in een impasse. We wilden repeteren en doorgaan, maar op een gegeven moment vroegen we ons wel af waar we al die moeite nog voor deden. Dan keek ik op mijn to-do-lijstje en stond daarop ‘knopen kopen’. Dan ging ik naar de stoffenwinkel en vroeg ik mij ondertussen af of dat niet vergeefse moeite was.’

Voor het meeste werk is Pierrot doorbetaald. ‘Bij de ene opdracht heb ik 75 procent uitbetaald gekregen. Ik zou ook nog een stuk montage doen, maar dat ging niet door. Voor een andere klus bij Theater Rotterdam had ik een kostuum gemaakt dat bijna af was. Daarvoor ben ik volledig betaald. Je werkt op goed vertrouwen en ik ben blij dat dat vertrouwen niet is geschaad.’

‘Sinds januari ben ik twee dagen in dienst bij een atelier van een theater. Daar werkte ik in eerste instantie freelance, maar nu heb ik een contract voor twee dagen per week. Dat inkomen kon ik aanvullen met de TOZO. Ik leef ook een klein beetje van mijn spaargeld nu, maar ik probeer zo min mogelijk uit te geven.’ Dat doet Pierrot vanwege haar verlies aan inkomsten, maar ook omdat ze nog niet zeker weet of ze recht heeft op de tweede TOZO-ronde. In augustus kan ze weer een factuur schrijven, waardoor ze die maand geen recht heeft op de uitkering (die zo werkt dat je alles wat je verdient bovenop de TOZO moet terugbetalen aan de overheid). ‘Of ik voor de andere maanden wel recht heb op de TOZO, weet ik niet en wisten ze bij de infolijn ook niet. Dus daar wacht ik nog even mee, eventueel kan ik die laatste TOZO in september nog aanvragen.’

Pierrot raakt niet in paniek van haar inkomstenverlies. ‘Ik ben gewend om rond te komen van weinig geld. Dat heb ik wel geleerd in de periode dat ik net was afgestudeerd en nog weinig werk had. Ik heb er vertrouwen in dat, als de markt weer bijtrekt, ik voldoende netwerk heb opgebouwd om weer aan de slag te kunnen. Maar als ik nadenk over wat dit voor de sector als geheel kan betekenen, maakt dat mij soms wel pessimistisch. Stel dat het echt karig wordt in de theaterwereld, dan fantaseer ik over werken in de zorg of een kappersopleiding volgen. Een serieuzere optie is om maatkleding te gaan maken. Dat ligt in mijn straatje, maar is wel een andere markt. Maar dat zijn echt noodplannen hoor. Dit is wat ik het liefste doe. Dat is een fijne ontdekking.’

Als alles gaat zoals gepland hoeft Pierrot zich geen zorgen te maken. ‘De twee voorstellingen die door corona zijn weggevallen dit voorjaar, gaan in het najaar spelen. In de winter heb ik ook een klus staan. Als dat doorgaat zit ik goed. Maar ik houd mijn hart vast of dat ook gebeurt.’

‘Als kostuumontwerper kun je alleen als zzp’er aan het werk, daar zijn geen vaste banen in. Het rouleren tussen gezelschappen hoort bij het uitoefenen van het vak. Wanneer Wopke Hoekstra dan zegt dat zzp’ers zelf kiezen voor financiële onzekerheid, dan vind ik dat heel krom.’

Inkomsten verloren? Ja, geen inkomsten uit freelance-werk over de maanden april en mei
Werk verloren? Ja, twee voorstellingen
Uitkering? De TOZO, ronde één.