NUHR/Niet Uit Het Raam is niet meer. Dat is verrekte jammer, want cabaretgezelschappen met meer dan twee spelers komen helaas nauwelijks voor, en echt goede cabaretgroepen zijn net zo zeldzaam als een parel in een gekweekte oester. De NUHR-mannen staan er nu alleen voor. Viggo Waas trapt af met een sterk programma. (meer…)
Soms kun je daar gewoon effe zin in hebben, als cabaretier: na vijfentwintig jaar steeds met je vrienden van NUHR en De Ploeg op pad te zijn geweest, weer eens helemaal alleen ‘voor de klas staan’. Kijken of je nog een beetje orde kunt houden. En of je lesstof interessant genoeg is voor een blokuur en een onverwacht schriftelijk.
Peter Heerschop vertelt in zijn solovoorstelling Gelukszoekers honderduit. Of dat allemaal zo interessant is, zal door iedereen wel anders worden geïnterpreteerd. En of we bij een schriftelijke overhoring er nog voldoende van hebben onthouden, is de vraag. Maar amusant is het ruim anderhalf uur durende programma zeker.
Heerschop is in een vorig leven leraar geweest. Weliswaar lichamelijke oefening, maar evengoed begint hij Gelukszoekers met een kringgesprek, waarin de lesstof wordt doorgenomen en we een rondje voorstellen en handjesschudden doen.
De lesstof bestaat uit verhalen, waarvan hij zelf vindt dat die op de een of andere manier met ‘geluk’ hebben te maken. Of het streven ernaar. Door hemzelf, maar ook door anderen. Zijn eigen geluk komt ruim aan bod, want het zijn verhalen van zijn jeugd in Bussum, de verliefdheid op juffrouw Diemel in groep vijf, zijn tijd als leraar en als scheidsrechter in het G-voetbal (voor vrolijke spelers met een verstandelijke beperking, die hem steeds uitmaakten voor achterlijke mongool).
Van recentere data zijn Heerschops verhalen over het ultieme geluk dat hij ervoer tijdens de rekstokfinale van Epke Zonderland in Londen en over zijn gezinsleven met vriendin, dochter en een zwart konijn. Natuurlijk komt ook zijn deelname in het panel van Ik hou van Holland de hoek om. Dat maakte van Heerschop een Bekende Nederlander en leverde hem tevens de hoon op van vele collega’s. ‘Want zo’n PVV-programma, dat kón natuurlijk niet voor een linkse, progressieve cabaretier. Maar naar dat soort programma’s keken wij vroeger thuis, op zaterdagavond. Daar werden we allemaal een beetje blij van. En ik nog steeds.’
Zijn vader zei altijd dat het allemaal goed zou komen. Bij elke gelegenheid. Als je anderen ermee kunt beschermen zijn leugentjes toegestaan. Maar het bleek een zinnetje te zijn om zijn eigen angst te verdoezelen voor zijn kinderen. Net als Heerschop zelf dat deed voor zijn dochter, toen hij met een vermeende hartaanval in een ziekenhuis belandde. Maar hij had geluk.
Gelukszoekers is een onderhoudend avondje uit. Ook voor Heerschop zelf. Net als Ik hou van Holland. Geen poespas, niks opzienbarends en ook niks mis mee.
Foto: Joris van Bennekom
Klinkt meer als twee dan drie sterren.