Dankzij hun spraakmakende performances werden ze omarmd door een internationaal circuit van producenten zoals Campo in Gent. Choreograaf Vincent Riebeek en Florentina Holzinger (Oostenrijk) maken provocerende voorstellingen waarbij ze hun eigen, vaak naakte lichaam volledig in de strijd werpen. Zo ook in Wellness, waarin een groep performers op zoek gaat naar lichamelijke en geestelijke perfectie.

‘I look for you in magazines’; vier performers dansen op het nummer van Lana del Rey. Allen zijn zwaar opgemaakt, ook de drie mannen. Op de grond vier edities van het magazine Wellness, er wordt demonstratief mee gedanst tot Holzinger het dansje onderbreekt, door het blad bladert en overstuur raakt van een interview dat ze ontdekt. Theatraal haalt ze de passages aan waar zaken over haar worden geschreven die niet kloppen. Het is het speelse begin van een voorstelling die voortdurend flirt met camp en kitsch.

Wellness heeft lijntjes met de film Fame en persifleert soms de vele competitieprogramma’s van de televisie als X Factor of So you think you can dance. Een groep jonge honden wordt klaargestoomd tot artiest, of is het tot levenskunstenaar? Op een bed van glas ligt hun goeroe (Renée Copraij, oud-danseres bij Jan Fabre), gekleed in elegante zwarte lingerie en zwaar opgemaakt. Eenmaal opgestaan dirigeert ze het stel eerst met bezwerende teksten, later in een militante fysieke work-out, waarbij de dansers zich in fases van hun kleren ontdoen. Uiteindelijk hangt de juf als een deus ex machina boven hen en spuit olie uit haar grote borsten.

Een fascinerend glijballet ontstaat waarbij de dansers om en rond elkaar heen kronkelen en het licht de kluwen lichamen steeds van kleur laat veranderen. In een opgerolde yogahouding tollen de lichamen van Riebeek en Holzinger rond op de geoliede vloer.Wellness kent zo nu en dan prachtige, vette beelden waarin het felgekleurde licht evenals opzwepende beats domineren zoals in een dancing of discotheek.

Een modderballet, een vage seksscènes met een glazen dildo en een ei dat uit een vagina tevoorschijn komt; het zijn geen onbekende ingrediënten in het werk van Riebeek en Holzinger. Dikwijls is het commentaar echter zoek, omdat Wellness blijft hangen in de holle oppervlakkigheid die het tegelijkertijd ook ter discussie stelt. Speels verdrinken in de provocatie, ook dat is eigen aan het werk van Riebeek en Holzinger. Hoezeer de dramaturgie ook rammelt  en de voorstelling diepgang ontbeert, het opvallend gemengde publiek van SPRING was op de hand om en kon de amusante show zichtbaar waarderen.

Foto: Phile Deprez