Dat is weer eens wat anders: dat je bij het verlaten van de voorstelling niet helemaal zeker weet of je de voorstelling nu wel gezien hebt. Op Festival Cement overkwam het me bij duo Happel & Van der Vegt (twee leden van het Vlaamse collectief Werktoneel): een voorstelling die volgens de aankondiging een kwartier zou duren, maar waar ik na een half uur lichtelijk verward maar met vrolijke tred het geïmproviseerde zaaltje maar weer verliet, op weg naar een volgende voorstelling. (meer…)
In Titled creërt Nick Steur een eigen wereld met klanken en video-fragmenten waarin we gestapelde stenen zien langs de Schotse kustlijn. Het is fascinerend materiaal dat ter plekke wordt voorzien van een soundtrack. Maar de toeschouwer krijgt maar moeilijk toegang tot die wereld.
Het lijkt haast onmogelijk. In de geprojecteerde video zien we Steur een puntige steen op een andere puntige steen plaatsen. Het duurt even, maar uiteindelijk lukt het. Een kwetsbare balans van onkwetsbare stenen. Tot de vloed komt en het bouwwerk door de golven wordt onderuitgehaald.
Titled begon met een zoektocht naar de Schotse landschapschapskunstenaar Andy Goldsworthy. Die blijkt niet thuis te zijn, maar in Australië te zitten, zo blijkt uit een audio-opname halverwege de voorstelling. De performance, die te zien was tijdens Festival Cement, bestaat voor een groot deel uit video-opnames van gestapelde stenen aan de Schotse kustlijn. Aangevuld met teksten die hij op zijn laptop typt en een stuwende soundscape die hij ter plekke bij elkaar monteert met geluidseffecten met glas en steen, maar ook met een beatbox.
Zo creëert Steur een fascinerend universum van klank en beeld. Dat wil zeggen, voor degene die meegezogen wordt in de voorstelling. Voor wie dat niet lukt, is Titled door z’n afstandelijkheid en onsamenhangendheid toch wat langdradig.