Kabinet K timmert al jaren aan de weg met voorstellingen waarin zowel volwassenen als kinderen dansen. Rauw gaat over overlevingsdrang van kinderen en wordt gedanst door een groep van zeven kinderen en twee volwassenen. Hun dans is impulsief, organisch en energiek.   

Waren de meest recente voorstellingen van Kabinet K, Unfold (2009) en I see you (2011), tamelijk introverte en verstilde stukken, Rauw is dynamisch en zet het kind als danser centraal. Een voor een komen ze rennend onderlangs het achterdoek dat een halve meter  boven de vloer hangt, om er ook weer snel achter te verdwijnen. Vanuit het grit dwarrelt grijze as omlaag. Tussen het stof liggen kleine steentjes die door de rennende kinderen worden verplaatst. Een van de kinderen glijdt onderuit, maar wordt door een ander kind overeind geholpen. Een groepschoreografie van korte omhelzingen en kinderen die in elkaars armen springen volgt.

Een kind rent lachend rond in een zwarte jurk en trekt even later de bovenkant van de jurk omlaag om met blote borst verder te dansen. Wie jongen of meisje is, is niet altijd zo duidelijk, bijna alle kinderen hebben lang haar. Een oude matras wordt moeizaam naar het midden van het toneel gesleept, een kind verdwijnt in een oude lege boilerton. Het handjevol props  is grauw en versleten, waardoor de set associaties oproept met een sloppenwijk. Langs het uit vodden bestaande achterdoek druipt halverwege de voorstelling water, dat door een oudere vrouw met grijze haren wordt opgevangen in gietijzeren kannen en teilen.

Te midden van dit landschap zet Kabinet K gitarist Thomas Devos; met gitaarriffs en zang begeleidt hij als een bard de voorstelling van begin tot eind. Een dialoog ontstaat tussen de dynamische troupe kinderen en de twee volwassenen. Danser (en choreograaf) Kwint Manshoven wordt belaagd door de kinderen en probeert hen van zich af te schudden. In een duet poogt een jongen te ontsnappen aan de greep van de oudere dame. Uiteindelijk vinden de generaties elkaar, maar dat is ook het moment waarop de voorstelling spanning verliest.

De energie is weer terug als een gaspit wordt aangestoken en blikken worstje open gaan. Tomatensaus functioneert als body paint en een wassessie is aanleiding voor nieuwe, speelse ingevingen van de kinderen, die een fantastische sfeer creëren met hun ontwapenende aanwezigheid. Met uiterst veel respect voor hun jonge dansers en oog voor ieder individu zet Kabinet K in Rauw op sobere wijze de veerkracht van kinderen centraal. Een boodschap, die hoopgevend is.

Foto: Kurt Van der Elst