Negen witte zwevende gezichten staren je met lege ogen aan als je binnenloopt bij Grenzen. Erachter verstopt zit poppenspeler en actrice Cat Smits, die ze tot leven brengt met ellebogen, knieën, voeten en handen. (meer…)
De biografie van Eduard Limonov staat bol van de tegenstrijdigheden. Limonov schopt aan tegen elke regering en partij. Geboren in Rusland vlucht hij als dissident, schrijver en dichter naar de Verenigde Staten. Dit land schrijft hij net zo’n corrupt machtssysteem toe als de Sovjet-Unie. Na 1991 keert hij terug naar Rusland en zet hij zijn provocaties en ongrijpbaarheid voort. In het rauwe post-Sovjettijdperk gaat hij door met tegen schenen trappen en heilige huisjes omver werpen. Hij neukt met zwervers en fotomodellen. De voorstelling Limonov van Ulrike Quade Company laat zien hoe.
Het stuk begint met een knokploeg die met hem afrekent. Zelfs wanneer er op hem wordt ingebeukt, kan hij dat niet lijdzaam ondergaan. Hij beroept zich erop altijd schrijver te zijn geweest en staat erop zijn eigen dood te willen beschrijven. Er zijn een paar dingen die je moet weten wanneer je dit leest. In de voorstelling is Limonov een pop. Bij uitgerekend een van de meest lichamelijke situaties waarin iemand verzeild kan raken, finaal in elkaar geslagen worden, komt de pop Limonov tot leven. Ook bij een andere zeer menselijke situatie, seks, lijkt hij lijfelijk aanwezig. Wellicht een troost om ook te weten: de echte Limonov leeft nog steeds.
Dat de rauwheid en directheid geloofwaardig en adembenemend overkomt is te danken aan de technische crew van de Ulrike Quade Company. Door de regie (Ulrike Quade), dramaturgie (Thomas Lamers), kostuumontwerp (Jacqueline Steijlen), techniek (Jan Sol) en belichting (Floriaan Ganzevoort) wordt niets aan het toeval overgelaten. De pop Limonov wordt bespeeld door de acteurs die ook rollen in de andere scènes voor hun rekening nemen: Niels Kuiters, Daan Colijn en Sacha Muller. Ogenschijnlijk moeiteloos spelen zij de schimmige karakters uit deze wild west-periode uit de jonge geschiedenis van Rusland: de leden van de knokploeg, de wazig uit hun ogen kijkende mannen in Adidas-kleding en bomberjacks, de vrouwen op hoge naaldhakken op zoek naar een man die hun drankje betaalt.
Door de voorstelling heen komt Limonov aan het woord en wordt er iets duidelijk van de nihilistische opvattingen die hij erop nahield. Maar het meest zeggend zijn de toneelbeelden. Een aantal scènes speelt zich af in en rondom een geparkeerd Russisch autootje dat op het toneel staat: de zielloze seksorgie, de scène waarin Limonov verkracht wordt en meteen daarop zijn verkrachter op de mond zoent, het moment wanneer hij op het dak van de auto staat en zijn provocerende ‘state of the union’ houdt. In de motorbak ontmoet Limonov zijn oude moeder. Eindelijk iemand die hij niet tegenspreekt. Ze geeft hem de jas van zijn vader met oude Sovjet-insignes, die hij liefdevol ontvangt.
Vooraf krijgt de bezoeker wodka aangeboden. Tijdens alle vecht- en seksscènes, tijdens Limonovs ontregelende optreden in een talkshow en tijdens zijn niet misselijke provocaties stijgen de alcoholdampen op tussen het publiek. Na de première werden nog eens bubbels geserveerd. Limonov is een lunchvoorstelling. Buiten het theater moet de middag nog beginnen.
Foto: Bowie Verschuuren
