Tante Pietje zit in een zware depressie. Ze wil niet naar buiten, eet de hele dag, en volgens haar zus tante Neel, stinkt ze ook nog. We horen Pietje achter de gesloten gordijnen op haar gitaar de blues spelen en zingend vragen naar het nut van alles.

Tante Neel, een rol van Servaes Nelissen, is heel anders. Die is kordaat, pakt aan, wil de tuin snoeien en een feest geven omdat ze samen honderdtien jaar oud worden. Met vleien, zachte dwang en ultimatums probeert ze haar zus te bewegen naar buiten te komen en in ’s hemelsnaam wat te doen. Daarbij probeert ze haar gelijk te krijgen bij de zaal. ‘Vinden jullie ook niet?’

Als tante Pietje, gespeeld door Pieter Tiddens, dan uiteindelijk naar buiten komt, zien we het vlees geworden monster van de depressiviteit. Een peilloos verdriet verlamt haar, de gekwetstheid ontneemt haar elke charme. Een loeizwaar pantser kan niet voorkomen dat alles pijn doet en uitzichtloos is. Als een gewond groot en gruwelijk beest kijkt ze uit haar ooghoeken. Voor wie de film kent: dit is Bette Davis in Whatever happened to Baby Jane. Het publiek zit er met zijn neus op. Is dit echt een familievoorstelling?

Langzaam komt er zoiets als een gesprek op gang. Kibbelen, vliegen afvangen. De zussen sparen elkaar niet. Pietje wil niet mee naar de breiclub om de Berlagebrug na te breien en waar misschien zelfs een man valt op te duiken. Hoe kneuterig deze beschrijving ook overkomt, het spel is van een directe dagelijksheid en herkenbaarheid die  jong en oud aanspreken. Met argumenten en dooddoeners die we allemaal eerder hebben gehoord of zelf hebben gebruikt. En dat is erg leuk. Daarbij gaat het ook over de grote dingen in het leven: verdriet over een ander overleden zusje, seks, eigenwaarde, competitie tussen bloedeigen zussen. Je hebt geen moment in de gaten dat je naar twee ervaren theatermannen zit te kijken.

Bijna onopgemerkt verschuiven de verhoudingen. Als Neel kwaad het huis verlaat en in het bushokje verderop gaat zitten, moet Pietje op haar beurt de hardnekkigheid van haar zus zien om te buigen. Nee, theatraal vuurwerk komt er niet aan te pas, maar wel de moeizaamheid, maar ook mooiheid van familie. Uiteindelijk mondt de voorstelling uit in een feest voor de hele zaal waarbij iedereen mag kiezen tussen een pepermuntje of spekkies. De vraag naar het nut is inmiddels van het toneel verdwenen.

Foto: Joke Schot