In Het leven zelf, het debuut van Loek de Bakker als regisseur bij Toneelschuur Producties, wordt het leven van de jonge Amos herdacht. Vier van de mensen die achterblijven roepen hem tot leven in een troostrijke voorstelling. (meer…)
Operettemuziek is prachtig, vindt de 28-jarige Haarlemse theatermaker Steven de Jong oprecht, maar hij ergert zich aan de tuttigheid van het genre. Met dat uitgangspunt maakte hij in 2010 zijn afstudeervoorstelling bij DasArts, Engelberg Express, waarin Peter en Isolde uit Almere vastzitten in de skilift.
In deze Alpenoperette voor orkest, koor, levende olifant en vier solisten werkte De Jong samen met Arthur Wagenaar van Susies Haarlok. Na deze monsterproductie met veertig mensen op toneel (!) presenteert De Jong nu een solovoorstelling, Groots en meeslepend wil ik leven.
Als het publiek binnenkomt in Studio 11, de werkplaats van de Firma Rieks Swarte, zit Steven de Jong op een klein speelvloertje in de hoek aan de piano en zingt operetteliedjes. Even later belijdt hij zijn liefde voor het genre met het draaien van het Wolgalied, gezongen door Richard Tauber. Als verteller neemt hij zijn publiek soepeltjes mee de voorstelling in.
Op listige wijze zijn allerlei verhalen aan elkaar geknoopt die zich laten bekijken als een whodunnit-operette die zich afspeelt in Wenen. De Jong speelt deels zichzelf en maakt kennis met keizerin Sissi, doet auditie voor de operette Der Zarewitsch van Franz Lehar en krijgt een verhouding met Prins Rudolf. Tussen de bedrijven door lost hij twee moorden op. De Jong zingt, danst, speelt soms piano, en speelt alle rollen met inbegrip van pop Prins Rudolf.
Het ingenieuze kartonnen klapdecor verraadt de hand van Rieks Swarte. De Jong manipuleert het zelf en tovert zo in een mum van tijd een paleistuin om in een kroeg. Sommige personages, zoals Lorelei van de Kriminalpolizei, verschijnen alleen op een beeldscherm. Het humoristisch gehalte van het verhaal krijgt extra lading door de zeer charmante performance van De Jong. In de kusscène met Prins Rudolf weet hij zelfs te ontroeren. Zijn veelzijdigheid is enorm en hij vervalt gelukkig niet in een kijk-eens-wat-ik-allemaal-kan-vertoning. Ina Veen regisseerde vakkundig vijf kwartier enthousiasme, frisheid en originaliteit.
De voorstelling wordt nu alleen in Haarlem gespeeld tot en met 28 april. Op Oerol zal Groots en meeslepend wil ik leven opnieuw te zien zijn in West-Terschelling.
foto: Jacq. van Eeden